Bana sevmenin acısını öğrettin
Kalbimin ne kadar acıya dayandığını
ağladığımda iliklerime kadar ateşlendiğimi
sevginin hakedenle yaşanacağını
ne yaparsam yapayım sevgiyi bilmeyen biriyle
ancak ve ancak yenileceğimi..
Hepsini öğrendim.
Hatta onca şeye rağmen sevgini aradım
senin bile farkında olmadığın,
bana gelinceye kadar kimseden tatmadığın o sevgiyi aradım.
Ama nafile ne yaparsam yapayım bulamadım
Boşuna zaman kaybetmişim bulsam da sevemezsin beni
Anlayamazsın çünkü sevgiyi bilsen de yapamazsın
Kalbin öyle solmuş ki.. içimdeki umudun sonu oldun.
Dedim ya kızmıyorum sana
Benim salaklığımdandı senin beni aylarca sürükleyişin
Kalbimi dinledim ama dinlettiremedim.
Hoş! Boşa uğraşmışım, gözlerine baksam da gözüm yaşlı anlamazsın,
Bir tek sevgi iyileştiremez seni.
Yaz be kalem, yüreğimdeki yangını yaz..
Kalbim"deki sızıyı, içimdeki sevgiyi yaz..
Mürekkebe gerek yok, gözümden düşen yaşlara dokun da yaz…!
İnsan insana bunu yapar mı?
İçimdeki heyecanı
Duyguları
Sevgiyi
Neden katlettin ki?
Nasıl sevecem ben artık?
Nasıl tutkuyla bakacam artık?
İnsan insana bunu yapar mı?
Tunebuni
Merhaba, dedim; sevgiyi yüreğinde mayalayıp, didesinden aşk arısı doğurup bal ikram eyleyenlere...
İçimdeki tüm hislerimi pranga takan sözleri ondan nefret etmeme dahi izin vermiyordu. acı mıydı içimdeki sevgiyi büyüten ? yoksa, Aşkın sırlarla kaplı gerçeği mi ? bilmiyordum...
~Yeşil Green Başar ~
ATLARI SEVİYORUM
Atları severim, atlar güzel hayvanlar. Çocukken ata binerdim, dedemin bir atı vardı. Güçlü, hızlı ve bir o kadar duyguluydu. Doğası gereği konuşamazdı ama gözlerinden anlardım ben neler hissettiğini. Onunla olmak, içimdeki sevgiyi beslerdi. Ona binmek benim için büyük bir heyecan olurdu. Her zaman uysal değildi fakat ben severdim onu. Bir gün yine hırçınlaştığı bir vakit, bahçenin içinde, ağacın dalına takıp düşürmüştü beni, daha o zamanlar küçücük bir çocuktum. Allah korumuştu belki de, hiçbir yara almamıştım.
Atları, edebi ve metaforik olarak da seviyorum. Farklı manaları var. Benim en sevdiğim manaları sadakat, güven, özgürlük ve ilerleme.
Bir de ayrıca eski Türklerde zafer ortağı, can yoldaşı olarak görülür, birçoklarına göre ise en değerli varlıkları atlarıdır.
İçimdeki sana ait sevginin güzelliği ile
Senin o sevgiyi hissetmeyisinin çirkinliği ölümüne kapışır.
Sayfa 60 - İndigoKitabı okudu
Yine seni düşünüyorum, odamın güne bakan penceresinde. Uzun zamandır sensizliğin hasretiyle yaşıyorum. Ve özlüyorum seni toprağın yağmuru özlediği gibi. Bilsen, ne kadar zor içimdeki sevinci ve sevgiyi yazıya dökmek... Anlatamam Şimdi güne bakan penceremi açıyorum seni anlamak, duymak
ve hissedebilmek için. Odamda şimdi senin kokun var, rüzgârlarla hissettiğim. Dün gece gökyüzünde binlerce, yüz binlerce, milyonlarca yıldızın titrek ışıkları, görüştüğümüz o ilk geceki
gibi, canlı ve parlaktı ve gülümsüyordu bana senin bakışlarınla. Oysa sen yoktun. Ama yaşıyorum şu an seni, yeniden ve yeniden... Dayanılmaz bir acı olsa da şimdi seni görememek, ama ruhumda hissederek.
"Altında nefretin yattığı sevgi, sevgi midir? Nefret sevgiyi gizliyorsa, o nefret midir?"
Sayfa 226Kitabı okudu
"Acelem yok benim, biliyorsun. Bir gün sana dünyada dayanılacak tek şeyin sevgi olduğunu öğreteceğim."
"Birden kaldırımlardan taşan kalabalıkta onun da olabileceği aklıma geldi. İçimdeki sıkıntı eridi."
"Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmadı mı insan
Sen gelirsin diye yollarınına begonviller kanaviçeler ve manolyalar ekeceğim.
Sevinçlerimi tebessüm diye kolye yapıp yapraklarına asacağım.
Gelirsin diye mor papatyalardan bir köy evi inşa edeceğim sana.
Çatısına beyaz gecelerden çalıntı kiremitler döşeyeceğim.
Bahçesine mutluluk,keyif,huzur, dinginlik ve birazda sen ekeceğim.
Kibri nefreti, kötü