Ben 
Doppler ve bu kitap arasında bir kitap daha olduğunu bilmiyordum. İyi ki de bilmiyormuşum. Bunu devam kitabı sanıp çok büyük bir heyecanla alıp okudum ama okudukça karabasan gibi gitgide ağırlaştı kitap ve bitmedi bir türlü.
Neden böyle olduğu konusunda yazara karşı bir şaşkınım açıkçası. Devam kitabı yazılması zorunlu değil; içinizden gelmiyorsa yazmazsınız olur yani. Çok zorlama kitaptı. Çok ağdalı kitaptı.
Tamam Doppler karakterinin pervasız, sorumsuz ve sistemi sorgulayıp sürekli muhalif veya aykırı veya isyankar davranan bir tarz olduğunu biliyoruz ama bu kitap aşırı bel altı olmuş. Hele bir sayfada kaç adet kıç kelimesi okudum bilmiyorum.
Kesinlikle 18 yaş üstünün serbestçe okuyabileceği kanısındayım. Cinsellik de değil rahatsız eden; başka bir şeyler var rahatsız edici. Örn; Komşusunun evine girip kadının önünde öylece bir fotoğrafın üzerine boşalması ve temizleyip teşekkür edip geri evden çıkması? Ailesine ve çocuklarına karşı tavrı. Bir anda böyle bir değişim.
Empati kurmaya çok çalıştım. Herkes dilediği şekilde yaşayabilir ama sorumluluk duyduğunuz ve size karşı sorumluluk duyan insanlarınız varsa tamamen özgür olmak asla söz konusu değil. Ben okurken Doppler’ın aile üyelerinden biri kadar utandım kendisinden.
Kendi çocuklarını düşünmeyen ama bir geyiğe kendince çok büyük bir sorumluluk duyan ve sırf kendi istiyor diye Bongo’nun yaşam alanından çıkartılıp bir dairede yaşamaya mecbur edilmesi beni sinirlendirdi.
Keşke sadece ilk kitabı okuyup devamını getirmeseydim. Yazara sempatimi de kaybettim.
