Tolstoy bu mükemmel, uzunluğuna rağmen bir çırpıda biten romanında, o dönem Rusya’sının hukuksuzluklarını bir anda fark edip hayal kırıklığına uğrayan, ulaşabildiği kadar insanı yaşanan haksızlıklardan korumak adına varını yoğunu seferber eden Prens ile çok önemli noktalara parmak basmış. Bugün dahi hukuk dünyasında çözüme kavuşturulamamış eleştirileri sunarken okuyucuyu hiç sıkmayacak, oldukça sade bir dil kullanmış.
Canım Tolstoy iyi ki vardın.
En sevdiğim alıntı:
İnsanlar ırmaklara benzer. Su her tarafta birdir; özellikleri aktığı yere ve zamana göre değişir. Bazen genişler, bazen daralır. Bazen bulanık, bazen parlak olur. Bazen ılık, bazen soğuktur. Her insan, üzerinde insanlara özgü bütün niteliklerin tohumlarını taşır. Bazen bu tohumlardan falan filan tutar, açılır, serpilir ve diğer bir kısmı olduğu yerde örtülü kalır. Sf.227
