Bir incir kuşu penceremin pervazına konmuş bana bakıyordu “ Ne olur , tutsak düşmüşlügüm yüzünden beni hor görme “ diye kendi kendime söylendim.
Pencereden dışarı baktım. Bir incir kuşu pencerenin pervazına konmuş bana bakıyordu. “Ne olur, tutsak düşmüşlüğüm yüzünden beni hor görme…”
Sayfa 212Kitabı okudu
"Ben ölüme incir kuşu ismini verdim delikanlı."
Sayfa 30 - Kapı Yayınları, Halil HocaKitabı okudu
Güzel incir kuşu ... Dünyanın en bahtsız kadını olduğumu sen de görebiliyor musun? Artık mağlup biri olup çıktım.
Güzel incir kuşu..
Dünyanın en bahtsız kadını olduğumu sen de görebiliyor musun? Artık mağlup biri olup çıktım.
Avluda..
İncir kuşu uyandı
Seslendim
Önüme düştü sesim
Sırra kadem bastı gardan ayrılan tren
Sarardı limon ağacı
Karnımın şurasında bir eski iz uyandı
İkinci dünya harbinden diyorum soran olursa
Kendine gömülü insanların
Yediveren limon ağacı
Hepimize yeter sarısı
Evet, güzel incir kuşu.. Dünyanın en bahtsız kadını olduğumu sen de görebiliyor musun?
Sayfa 205 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
Bir incir kuşu penceremin pervazına konmuş bana bakıyordu. “Ne olur, tutsak düşmüşlügüm yüzünden beni hor görme“ diye kendi kendime söylendim.
İncir Kuşları...
Ansızın Zineta abla gözümün önünde belirdi. Simsiyah saçları birdenbire ağarmış,yaşadığı kederden dolayı ağzı yamulmuştu.İnanılmaz bir soğukkanlılıkla,çocuklarının bedenlerinden koparak incir ağacının dallarına yapışan parçaları ve kuşların cansız bedenlerini tek tek elleriyle topluyor, siyah bir torbaya koyuyordu. "Sen delirdin mi be kadın?" dedi olay yerine koşup gelenlerden biri ağlayarak."Cansız kuşları neden topluyorsun?"
Zineta abla kıda bir süre boş gözlerle kadına baktı.Sonra elinde tuttuğu cansız kuşu da siyah torbanın içine koydu.
"Öyle söyleme,"dedi tuhaf bir bakışla. "İncir kuşları da benim evlatlarım sayılır."
Sayfa 167 - AlfaKitabı okudu
Bir incir kuşu penceremin pervazına konmuş bana bakıyordu “ Ne olur , tutsak düşmüşlügüm yüzünden beni hor görme “ diye kendi kendime söylendim
Bağdat
Gün başlamadan.
Kuşların sesi bile başlamamışken,
Gök susarken daha, ağaç uyurken
İncir çatının yerini beklerken
Alyandos ve limon uzakken
Su üşümeden bahçede, not düşülmeden
Karar verilmeden karar alınmadan
Söz karanlık uykusundayken konuşma başlamadan
Baca alevi bilmezken, sis, kurum kurulmadan
Kuşlar pike yapmazken ufka kanat açmazken
Şemsiye
Sayfa 54Kitabı okudu
Bir incir kuşu penceremin pervazına konmuş bana bakıyordu “ Ne olur , tutsak düşmüşlügüm yüzünden beni hor görme “ diye kendi kendime söylendim.
İnanılmaz bir soğukkanlılıkla, çocuklarının bedenlerinden koparak incir ağacının dallarına yapışan parçaları ve kuşların cansız bedenlerini tek tek elleriyle topluyor, siyah bir torbaya koyuyordu.
"Sen delirdin mi be kadın?" dedi olay yerine koşup gelenlerden biri ağlayarak.
"Cansız kuşları neden topluyorsun?"
Zineta abla kısa bir süre boş gözlerle kadına baktı. Sonra elinde tuttuğu cansız kuşu da siyah torbanın içine koydu.
"Öyle söyleme," dedi tuhaf bir bakışla. "İncir kuşları da benim evlatlarım sayılır."
Yusufçuk kuşu incir ağacına kondu
Balları damlayan incirleri delik deşik etti
Sonra metelik vermeden çekip gitti.
Ben de incirlere uzanacak oldum
Kıyametler koptu
Altın teraziler kuruldu
Ahret sualleri soruldu.
Yarab!. Beni de Yusufçuk gibi bahçelere
Kırlangıç misâli mevsimlere uçur
...
Sayfa 24 - Bilgi.
