Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
“Eğer kimse sizi dinlemiyorsa, bağırmak en doğal şeydir!” demişti.
...
Bazı dahilerin, bulundukları zamanın çok ötesinde fikirleri vardır ve çoğu kez kıymetleri ölümlerinden yıllarca sonra anlaşılır. Nietzsche de kendisini dinlemeyenlere bir miktar sesini yükseltiyor. Yer yer düşüncelerinin bencilliğe vardığını, oldukça sert ve keskin uçlara sahip olduğunu inkar edemem fakat günümüz insanının yarası olan bazı mevzulara ustalıkla değindiği satırları okurken, zaman zaman “neden bu açıdan bakmadım hiç?” diye kendinizi sorguladığınız anlar olacaktır.
Yalnızlığımıza sığınışımız, en çok ihtiyacımız olan şey kendimizi anlatmakken anlaşılmayışımız, içimizdeki fırtınalarla sessizce ufukları seyredişimiz öyle aynı, öyle tanıdık, öyle içten ki bizden önce birilerinin de bunları hissettiğine şahitlik etmek, bir nebze olsun içimizi rahatlatabiliyor.
Kimse duymazken, geceleri yalnızca kendimize fısıldayabildiğimiz, hatta çoğu kez bunu yapmaktan dahi çekindiğimiz gerçekleri, hatalarımızı, suçluyu başka yerde arayışımızı fakat her şeye rağmen bir yol bulup kendimizi affedişimizi anlatan kitap, Yalom’un bir çeşit psikoterapi seansına girmişsiniz gibi hissettiriyor. Biz yaşarken ve bir yandan geçerken zaman; kabuğunu çatlatmak için sabırsızlanan o tohuma, ümide, ne denli ihtiyaç duyduğumuzu anlamamızda katkısı büyük olan bir eser olduğunu düşünüyorum. Tıpkı bekleyişlerimiz gibi, kendimizi ve dünyayı anlamak üzerine olan yolculuğumuz da uzun belki;
“Yine de en çok çiy damlası, en sessiz gecede düşer, biliyorum.”
Keyifli okumalar :)
456 syf.
6/10 puan verdi
Baştan söyleyeyim bu kitap için beklentim epey yüksekti. Uzun zamandır okuma listemdeydi ve çoğu okur beğendiği için de beklentim artmıştı. Bu yıl istediğimin çok altında kitap okudum ve bana okuma isteği getirecek, hızımı artıracak kitaplara ihtiyacım vardı. Bu kitaba da o yüzden başladım. Sandım ki beni saracak, olay örgüsü beni meraktan
İnsanlık tarihi boyunca sürekli dine karşı dinin mücadelesi olmuştur . Dinsizlik ile dinin hiçbir zaman sert bir mücadelesi olmamıştır. Çünkü yeryüzünü yaratan , gökten yağmuru indirenin Allah olduğu fıtratlarımıza kodlanmıştır. Fakat günümüzde insanlar fıtratlarına savaş açtığı için artık Allah'ın varlığını inkar eden insanlarla çokça karşılaşır oluruz . İşte bende inkarcı bir insanla karşılaştıktan sonra bu kitabı okumaya karar verdim . Doğrusu daha önce bu tarz bir kitap okumadığım için bana biraz sıkıcı geldi. Bu tarz konularla ilgilenmeyi seven arkadaşlar için faydalı olacağını düşünüyorum .
“Oyunda belki de en çok güvendiği erkek olan Hamlet önce onu sevdiğini söyler. Daha sonrasında ise inkar eder. Hamlet’in içinde bulunduğu durum ve annesine olan öfkesi Ophelia’ya da yönelir. Hamlet Ophelia’ya “manastıra” gitmesini söylerken aslında geneleve gitmesi gerektiğini ima eder.
‘’İnanma istersen yıldızların yandığına,
Güneşin döndüğüne
·
Puan vermedi
Derin yaralar açtı hayat bir çoğumuzda. Hangimiz inkar edebiliriz bunu? Çoğumuzun kalbinin kan pompalamaya dahi mecali kalmadı.
Yaralıyız. Kimimiz yardan, kimimiz anne babadan, kimimiz bir başka yerinden... Ortak noktamız, bilfiil yaralıyız.
İşte elinizdeki bu kitap yaralarınıza hitap ediyor. "Benim yaram başka!" demeyin okumadan önce. Eminim hemen hepiniz kendinizden bir parça bulabilirsiniz bu kitapta.
"Ayakkabı vurduğunda ayağının arkasında bir yara açılır, çorap giydiğinde o yara çoraba yapışır, çorabı çıkarttığında kabuk kopar ve tekrar kanar. İyileşmesi zaman alır. Ayakkabıyı çorapsız giyemezsin, çorapla giysen yine yapışır. Aile yaraları biraz böyledir. Yürümekten vazgeçemezsin ve attığın her adımda canını acıtmaya devam eder." (s. 136
Murathan abimiz aşkı her yönden ele almış kitabın bazı sayfalarında işte diyorsunuz. İşte bu benim yaşadığım duygu, işte burda beni anlatmış, benim için o sayfada işte şunlar yazıyordu.
"Kendini beğenmiş insanların sevilme isteği, aşk arzuları tek kişilik oto erotik gösterileri için eleman arayışlarıdır yalnızca. "
150 sayfalık aşkın anlatıldığı bir kitapta sadece şu iki satır ömrüme kazınmış.
Aşk ne benim için felsefe taşı nede kağıtları şiirden gemi.
Aşk erişilmez bir duygu...
Ama karşılaştıklarıma göre aşk bir bedene sahip olmak onu bıkana kadar kullanmak arzusu ve hevesi geçince atmak duygusundan başka bir şey değil..
Aşk kaybettirir genellikle de en güzel duyguları sevmek duygusunu yitirir.. Ta ki insan aşkın varlığını inkar edecek bağnazlığa ulaşıncaya dek..
