Demek ki insan öncelikle üç şeyi istiyor. Yaşamak, başkasından bir ya da birkaç saat fazla yaşamak ve ne olursa olsun yaşamak. İkincisi mutlu olmak. Acılardan süzülüp üretilen mutluluk bile olsa...Aşk ya da nefretin kalıntıları da olabilir bu... Sadece ölerek yakalanamıyor mutluluk. Aşk insan için büyük mutluluk kaynağı olabilir. Ancak sadece aşka dayanarak yaşanmıyor. Sadece aşka dayalı yaşam olamayacağı için de kaçınılmaz şekilde yaşamın üçüncü nedeni oluşuyor. Bilgi. Gerçeği bulmak için yaşamak! Mutluluk denilen de bu değil mi zaten? İnsanın bilgiye susamışlığını gidermek için sadece aşk yeterli mi? Hayır, dalga denizin ta kendisi olabilir mi?
Sayfa 149Kitabı okudu
.......
Vagonlar geliyorlar sallanarak.
"-Usta!.."
Alaeddin döndü kömürcü İsmail'e
"-Ne var İsmail?"
Seninle Benim Aramda Fark Var Umut
Araştırmacı-Yazar Ali Rıza Soyaslan’ın kaleme aldığı ’Seninle Benim Aramda Fark Var, Umut’ isimli kitabı çıktı.
Gonca Yayınlarından çıkan eserin önsözünde şunlar yer alıyor; "Kalk. silkelen, kendine gel! Umutsuzluğa sarılma, umutsuzluk şeytandandır! Ümit etmek Allah'tandır!" Ne güzel söylemiş Şems-i
Atatürk'ün Adalet'i...
Yaşlı kadın yatağından kalktı. Sabah ezanının insan ruhuna huzur veren sesi oda içinde yankılanıyordu. 88 yaşından beklenmeyecek bir çeviklikle pencereye doğru yöneldi. Pencereyi açması ile birlikte odaya ezan sesi ile birlikte baharın güzel kokusu ve kuş cıvıltıları doluştu. Penceresinden gözüken Kurtuluş Parkına bakarak
HER GÜN SENİNLE
Güzel olan
Her günü seninle tekrar tekrar yaşamak
Erimek yarını olmayan zamanlarda
Durdurmak bir yerde bütün saatleri
Bütün kuralları kırıp parçalamak
Sonra varmak o yerlere
Mevsimlere dur demek
Kar yağarken çiçek açtırmak ağaçlara
Güneşi bir akşam saatinde tutup bırakmamak
Sonra doldurmak ay ışığını
Bir Nedeni Yok Yalnızca Öptüm
Dudaklarım gerisin geriye çekildi; ağdalı bir sıvının ağır ağır örttüğü, korkunun biçim kazanıp ayağa kalktığı ve ‘hey bana bir şeyler söylemenin vakti geldi’ dediği zamanlarda bekledim seni; gözlerimi kapadım. Bekledim. Beklerken, özlemenin hangi geçitleri geçilmez kıldığını, hangi duyguların insanı hayata
ne eski bir tango melodisi, ne de siyah önlüklü bir mektepli kız resmi, hayır beni on sekiz yıl evvelki o tatlı hatıraları alemine atan, gazetede götürdüğüm iki satırlık, kupkuru, alalade bir kiralık ilanı oldu.
o anda pendik sahilleri birden gözümde canlanıverdi. o köşk...o köşkün bizim bahçeye bakan penceresi...ve o pencereden mahinur...sarı
