Ceza korkusuyla çekinilen kötülükler, ödül ümidiyle yapılan iyilikler, insanın yaradılışındaki çirkin hayvanlığı gidermiş sayılmaz. Güzel ahlak bizde dış etkilerle zorunlu değil, adeta yaratılıştan gelen bir şekilde kökleşerek gelişmeli, meydanda hâkim mahkûm kalmamalı, yani artık eğitilmeye muhtaç bir fert görülmemeli, cehalet bütün karanlığıyla ortadan kaldırılmalıdır. Bu ahlaki gelişimi imkânsız saymasak bile buna alışmak için daha çok vakit olduğunu görüyoruz. O zamana kadar insanlık pek ıstıraplı devirler, nöbetler geçirecek, daha sayısız kurban verecektir.
Sayfa 93 - Mutasavvıfça Bir ŞiirKitabı okudu
Travmasız bir yaşam neredeyse mümkün değildir. Şu ya da bu şekilde, gelişim dönemimizde bizi olumsuz olarak az ya da çok etkileyen deneyimlerle çoğumuz karşılaştık. Bir kısmımız bunların hiçbir şekilde izini bile taşımıyor olabilir. Fakat azımsanmayacak kadar insan, kendisi farkında olmasa bile bu tip gelişimsel ve kültürel yaraların duyarlılığı ile yaşamak zorunda kalıyor. Bunların varlığı fark edildiğinde ise olumsuz deneyim yahut travmalar, insanın gelişimi için birer basamak görevi görebiliyorlar. Elbette bu konu başlığı altında tartıştığımız travmalar, cinsel ve fiziksel istismar gibi ciddi yaraların dışında kalan daha düşük düzeyli travmalardır. Zira bu tip büyük yaraların etkilerini gidermek çoğu zaman oldukça güçtür, açılan yaralar çok ama çok derinlere işlemiştir. Toplum içindeki davranış kalıplarımızın olumsuz taraflarının nedenlerini fark edebilmek kolay değildir. Çoğu kişi kabahati kendinde bulma konusunda isteksizdir ve genellikle şartları suçlar. Yalnızlığımız, anlaşılamama hissimiz, sevgi açlığımız, bağlanma sorunlarımız, kendi kendini gerçekleştiren olumsuz kehânetlerimiz ve benzeri olumsuz ilişki ve davranış örüntüleri, çoğu zaman gelişim süreçlerimizdeki olumsuz deneyimlerimizin yansımaları olabilir.
Sayfa 244Kitabı okuyor
Dizi sardı ama sürekli savaş sahneleri izle izle gına geldi. Onun dışında iki sezon boyunca küçük ailemizden hiçbir şekilde bir insanın dahi ölmeyişi ama çevrelerinde onlara destek olan kişilerin aileleriyle birlikte her şeyleriyle onların yolunda ölmesi beni hüzünlendirdi sonunda Baba Voss öldüğünde hem hüzünlendim hem de endişe ettim. Kim koruyacak şimdi bu anasını sattığımın ailesini? Haniwa(nasıl yazıldığını umursayacak zamanım yok) nefretimi kazandı şu ahmak ve kibirli kızı öldürsün dedim sürekli. Bok bok hareketleri bitmek nedir bilmedi. Kofunun gelişimi çok güzel işlenmiş gözüme girdi. Ama gözlerinden vazgeçmesi beni düşündürüyor. Lion hiç uğruna öldüğünde de üzüldüm. Hele Harlen. Genel olarak üzüldüm yani. Siebth öldüğünde dönüp tekrar kontrol etmek istedim. Kadın çatlak ama cesurdu. Düşüncesiz davranışları disiplin aşkımdan ötürü beni çok rahatsız etti. Ama sonunda vay ve diye de hayranlık bıraktı. Magrah (?) karakter gelişimi pek görmedim ama kendimi ona yakın hissettim sadakati yüreğime dokundu. Baba Voss ile olan ilişkisini kıskandım doğrusu. Neyse işte sürekli savaşlar olmasa daha çok sevebilirdim good bye see 🙈
İnsanin aklı ve ahlaki gelişimi ne kadar yüksekse, ne kadar özgürse, hayat ona o kadar keyif verir.
