Bütün sağlıklı insanlar sevdiklerinin ölmesini az çok istemişlerdir.
Sayfa 62Kitabı okudu
İnsanlar cümlelerle yaklaşırlar birbirlerine:sonra uzatırlar ellerini: tutunmak için.(Çok güçtür insanın tutunabilmesi insana!)
Özür dilerim, size bir şey sorabilir miyim?
"Hayat neden bu kadar zalim. İnsanlar.. İnsanlar neden bu kadar zalim. Yaşamak neden bu kadar zor ve bu kadar güzel ve vazgeçilmez.
Peki, insanların birbirlerini anlamamak için bu büyük çabası neden?
Lütfen bana söyler misiniz ne oldu,bize ne oldu?
Eskiden böyle değildi,
şimdi ne oldu?
Bana hayatta yaşamanın sırrını söyle. Bak biliyorsan eğer bana o yolu göster,
lütfen."
- Ali'nin Sekiz Günü-
Alt komşumuz olan evli bir çift her gece sürekli kavga ediyor. Aralarındaki husumet öyle dert oldu ki artık, neredeyse ben gidip barıştıracağım kendilerini.
Dün gece en son adam bağırarak “sen bana artık iyi gelmiyorsun” diyordu eşine.
O an durup ben de düşündüm bu cümleyi. Hayat çok enteresan. Bir zamanlar seni çok iyi hissettiren insanlar artık sana iyi gelmeyebiliyor. Yani demem o ki insana her zaman iyi gelecek, asla kötü hissettirmeyecek tek bir zat var; Yaradan (cc) . O’na yaklaşmak olmalı en mühim olanı. ‘O’ varsa her şey var. ‘O’ yoksa hayatındaki her şey kırılası bir camdan ibaret.
26/5/24
Platon'un ünlü mağara alegorisi; Bir mağaranın içinde, dışarıdan gelen ışığa arkalarını dönük olarak ömürlerini geçirmiş olan insanların tek gördükleri önlerine vuran hayvan, insan ve nesne gölgeleridir. Gerçek formunu hiç görmemiş bu insanlar için tek gerçeklik bu gölgelerdir. Hapis olan kişilerden biri bir gün aniden serbest kalır. Mağaranın dışındaki dünya ile karşılaşır. Tamamen ışık ile yani gerçek ile tanışan bu kişinin gözleri neredeyse körlük yaşar. Zamanla şimdiye kadar gerçek sandığı gölgelerin aslında gerçek olmadığını ve gerçeklerin birer karanlık yansıması olduğunu anlamaya başlar.. Hayatın gerçeğini anlayan bu kişi mağaraya dönüp diğer insanlara gölgelerin sahte olduğunu ve asıl gerçeğin dışarıda olduğunu anlatmaya çalışır. Ancak dışarıyı hiç görmeyen bu insanlar anlatılanı idrak edemezler ve kızgınlıkla karşı çıkarlar.. Platon, mağara alegorisi yani benzetmesinde bir şeyleri anlamaya başlamış olan filozofların bunu halka anlatamayışını örneklemek istemiştir. Bu metafor günümüz dünyası ve düzeni içinde hala geçerlidir. Çünkü insanlar anlayabildikleri kadarını kabul edip kendi anlayışlarının ötesinde anlatılanları kabul etmezler. Bu yüzden gerçekleri anlatanlar bir şekilde toplum içinde baskı altına alınır. Işığı-gerçeği görmek, doğruyu duymak rahatsız edicidir. Bu yüzden zihin karanlığı ve esareti seçer. Cahillik mutluluktur..(!) Gerçek ile yüzleşmek ve özgür olmak cesaret ister. Herkesin bir gün mağaradan çıkabilecek kadar cesur olması dileğiyle..
