İsa 'Aleyhisselam şöyle demektedir: "Görünüşü size Allah'ı hatırlatan, konuşması ilminizi arttıran ve ameli sizi âhirete teşvik edenlerle oturup-kalkın."
ÇALIŞIP KAZANMAK PEYGAMBERLERİN SÜNNETİDİR
İmâm-ı Âzam (rah.) Hazretlerinin büyük talebelerinden olan İmâm Muhammed (rah.) Hazretleri, el-Kesb isimli kitabında demiştir ki:
Maîşeti (yaşamak için gerekli olan şeyleri) temin için çalışıp kazanmak Peygamberlerin -salevâtullâhi aleyhim ecmaîn- sünnetidir.
Maîşeti için çalışanların ilki Âdem aleyhisselâm’dır. Nitekim Âdem aleyhisselâm
ÇALIŞIP KAZANMAK PEYGAMBERLERİN SÜNNETİDİR
İmâm-ı Âzam (rah.) Hazretlerinin büyük talebelerinden olan İmâm Muhammed (rah.) Hazretleri, el-Kesb isimli kitabında demiştir ki:
Maîşeti (yaşamak için gerekli olan şeyleri) temin için çalışıp kazanmak Peygamberlerin -salevâtullâhi aleyhim ecmaîn- sünnetidir.
Maîşeti için çalışanların ilki Âdem aleyhisselâm’dır. Nitekim Âdem aleyhisselâm
Çalışıp kazanmak Peygamberler sünneti.
İmâm-ı Âzam (rah.) Hazretlerinin büyük talebelerinden olan İmâm Muhammed (rah.) Hazretleri, el-Kesb isimli kitabında demiştir ki:
Maîşeti (yaşamak için gerekli olan şeyleri) temin için çalışıp kazanmak Peygamberlerin -salevâtullâhi aleyhim ecmaîn- sünnetidir.
Maîşeti için çalışanların ilki Âdem aleyhisselâm’dır. Nitekim Âdem aleyhisselâm
Evet kardeşlerim, Hazret-i İsa Aleyhisselâm, İncil-i Şerifte demiş ki:
"Ben gidiyorum, tâ size tesellici gelsin. Yani Ahmed Aleyhissalâtü Vesselâm gelsin." demesiyle Kur'ân'ın beşere gayet büyük bir neticesi, bir gayesi, bir hediyesi, tesellisidir.
Evet, bizim tasavvurumuzda insanın yeri büyüktür, çünkü Allah'ın tecellî ettiği bir varlıktır. Allah, Cebrâil Aleyhiseelâm'ı Hz. Peygamber'e melek şekli ile gönderebilirdi, göndermemiş, Cebrâil Aleyhisselâm, Efendimize bir iki sefer dışında hep insan olarak görünmüştür. Cebrâil Aleyhisselâm bile Efendimize insan sûretinde görünüyor. Bu bir hakîkatin altını çiziyor. Hz. Mûsa'ya ateşte, Hz. Yunus'a balıktai Hz. İsa'ya ölü bedende, Hz. İbrâhim'e mancınık ateşinde, Hz İSmail'e bıçakta tecellî eden Allah, Muhammedîlere insanda tecellî eder. Misâli, Cebrâil Aleyhisselâm'ın insan şeklinde tezâhür etmesindendir. Çünkü insan halîfetullahtır, Hazret-i İnsan'dır. İnsan küfre girebilir, bu onu bütünüyle yokluğa mahkûm etmez, ancak sıfatı olabilir.
ALİ YAKUP BEY'İN ECZACININ SUÂLİNE VERDİĞİ MUHTEŞEM CEVAP...
Ali Yakup Bey'in, Ezher Usûlüddin Fakültesi, kaldığımız yere biraz uzaktı. Bir gün yolda yürürken bir eczaneden ilaç almış, eczane sahibi güler yüzlü bir Hristiyanmış; Mısır'da Hristiyanlar "kopt" kavminden oldukları için "kıptî" derler. "Akbât" Kıptî Hrıstiyan halk demektir. [...] Ali Yakup Bey ile eczacı bey sohbet ederlerken eczacı şöyle bir suâl sorar:
- "Bak bizim Peygamberimiz İsa Aleyhisselâm, ömür boyu evlenmedi, Fakat sizin Peygamberiniz dayanamadı evlendi. Bu farka ne dersin?
- "Bu tabiî bir şey yâhu!"
- "Yâhu üstad Ali, biri ömür boyu evlenmiyor, diğeri kaç defa evleniyor, nasıl tabiî olur?"
- "Yâhu sizin peygamber, annesinin oğlu, ibnü'l mer'e, kadının oğlu, babası yok, İlâhî bir nefes... Onda erkeklik dişilik aranmaz ki... Bizim Peygamber recul ibni'r recul, er oğlu er, erkek oğlu erkek... Sizin Peygamberiniz aile hayatı, nasıl baba idi, nasıl koca idi, nasıl aile yetiştirdi, nasıl, nasıl?.. Buraları ondan sorulmaz, araştırılmaz. O ilâhî bir mucize. Ruhtan bahsedilemediği gibi, onunda mahiyetinden bahsedemeyiz. Kur'ân'ı Kerim, Hazret-i İsa için İlâhî bir kelime diyor. Allah, ol dedi, oluverdi..."
Sayfa 297 - 298 2.Kısım, (Kahire, Ezher'de Okuduğum Yıllar), -Ali Yakup Bey-, Hristiyan Bir Eczacı, Kaynak YayınlarıKitabı okudu
Bir gün Hz. İsa (aleyhisselam), İsrailoğulları içinde Salih olarak tanınan bir kimse ile şehir dışına çıkmış bir yere gidiyorlardı. Halk arasında kötü ve günahkar haliyle bilinen bir adam da peşlerine takılmıştı. İstirahat için mola verildiğinde bu günahkar kul, samimi bir nedamet ve utanç hali içinde, gönlü kırık olarak onlardan ayrı bir yere oturdu ve merhametlilerin en merhametlisi Hak Teala’ya yöneldi,
“Rabbim! Şu yüce peygamberinin hürmetine beni affet!” diye yalvardı. Kötü haline ve o güzel peygamberle birlikte olamadığına üzüldü. Salih bilinen kişi ise onun kendilerini takip ettiğini fark edince bundan rahatsız oldu, onu küçümsedi, ellerini semaya kaldırıp,
“Allahım! Yarın kıyamet günü beni bu günahkar adamla birlikte haşreyleme!” diye ilticada bulundu.
Bunun üzerine Cenab-ı Hak, Hz. İsa’ya (aleyhisselam) şöyle vahyetti:
“Ya İsa, kullarıma söyle; ikisinin de duasını kabul ettim. Boynu bükük mücrim kulumu affedip kendisini cennetlik kıldım. Halkın Salih zannetiği kişiye gelince, onu da benim affettiğim kulumla beraber olmak istemediği için cennetliklerden ayırdım.”
İsâ aleyhisselâm şöyle der:
— Görmediği fakat vukuu muhakkak bulunan gelecek gaip için şimdiki nefsânî arzularını terk edene ne mutlu!
