Falih Rıfkı Atay
_Çocukluğumuzda Türk, kaba ve yabani demekti. İslam ümmetinden, Osmanlı idik. Vatan sözü yasaktı. Padişahın kulları idik. Okul çıkışında ’Padişahım çok yaşa’ diye bağırırdık. Arap’a Arap, Arnavut’a Arnavut, Rum’a Rum, fakat kendimize Osmanlı derdik. Bütün ekonomi, bütün iç ve dış ticaret, bakkallara kadar çarşılarımız, kadrolarında bir tek Türk
Politik Yorumlar
_Türk olarak arabistan'a gidiyorsun. İnsanlar seni Türkçe selamlıyor; camilerden her gün Türkçe dualar yükseliyor; senin toprağını kutsal kabul edip senin gibi giyinmeye, düşünmeye ve konuşmaya çalışıyorlar. Yerde Türkçe bir yazı, örneğin Türk malı bir çikolatanın ambalajını görünce öpüp yerden alıyorlar. Okullarında senin tarihin,
Geyik
Yakın zamanda omzuma dövmesini yaptırmam sonucu çevremdeki kıt akıllı yurdum insanı tarafından yalnızca boynuz kelimesi üzerinden bayat esprilere konu olabildiğini gördüğüm, kendini Türkçü, milliyetçi olarak nitelendiren kişilerin bile hakkında doğru düzgün bir bilgiye sahip olmadığı çok kıymetli bir hayvan olan geyik hakkında bir derleme yapıp
Kalemi içten fethedişine mi yansın canım,
O kaledeki çırpınan hapis kalbime mi yanayım?
Aklımın silahları kalbimin zırhlarını yenemiyor.
Viranemin bekçileri senden yanaysa bir bütün olur muyum...?
Tarûmar ettiğin gönlüme etseydin tek bir iyilik,
Aklımı almasaydın esirin olarak da, şehit etseydin aşkımı.
Senli mahzenlerime indim de çıkamıyorum,
Özgürlük surları zamanın kılıcından yaralı,
Lokman hekim yaralayan elin sahibiyse,
İlacımı kime sorayım, hangi diyarlarda gezineyim?
Kan damlıyor kan, duvralarından sahraya dönmüş sevdamın.
Ne tükenmez, ne bitmez yol imiş senden geriye dönen kuytularım.
Soruyor musun kendine, yek kere,
Varmıdır sevilen böyle aşkla yerde, ya da göklerde?
Sen hatırlamazsın ki..aklına gelmez, anmazsın ki...
Ah be gururum, sen de mi ağır yaralısın?
Yok mu tek kurşunu haneyi ordumun,
Tam da can damarından vursun da, kurtulayım.
Bakma öyle sükun bulmuş haliyle sevdamın,
Sen vefasızı olabilirsin bu aşkın, sen bilir misin acısın?
Sen hiç sensiz kalmadın ki, sen senden ayrı olmadın ki...
Belki de aşığı iyi üstlendin de, hiç aşık olmadın ki...
Kitabsever
Sesimi duyan var mı?
Bu çağrı çağın enkazı altında kalan herkese sana, bana, bize, ümmete…
Bu çağrı tüm çaresizlikler içinde bir ses bekleyenlere…
Bu çağrı yolların, yılların uzunluğuna yenilmeyenlere…
Geceler kara tren
Böyle ellerin kalakalıyor kalemin üzerinde. Yazabilsen geçecek sanki her şey ama yazamıyorsun. Sol yanına oturan ağırlığı anlatacak kelimeler arıyorsun. Kalemi sıkan elin sol yanını da sıkmaya başlıyor. Kocaman evde ayaklarını karnına çekip bir dip köşeye sıkışmış gibi hissediyorsun kendini. Gözlerini etrafta gezdirip bir ışık arıyorsun, bir seste olur... Bazı geceler o kadar ağır olur ki sanki içinde yılları barındırır. Sanki koca gezegende tek başınasın sanki ışığı yanmayan tek insansın, sanki gece seni karanlığına hapsetmek için yaratılmış. Duvarlar yukarıdan basık, sağdan basık soldan basık, bedenin kaskatı. Madde sanki sıkışıyor her yerde, gittikçe daha çok daralıyor. Evrende gittikçe daha az yer kaplıyorsun sanki. Hep bilinenin aksine, gerçeğin aksine genişlemiyor da daralıyor. Böyle geceler Iste adamı sair falan etmez, böyle geceler adamı kendinden eder, böyle geceler iflahını kurutur ben çok yiğidim diyenin bile. Ki ben az yiğidim.
Herhangi biri
"Ben Ali Ensar Cevenber. Daha 8 aylık bir bebeğim. Akranlarımdan biraz farklı ilerliyor benim yaşam serüvenim. Küçüğüm ama kocaman bir hastalıkla mücadele ediyorum. SMA imiş bu hastalık. 4 aylıktım teşhisim konulduğunda. Ailem, sevdiklerim ne yapacaklarını bilemediler çünkü Türkiye'de tedavisi de yokmuş bu hastalığın. Ben de çok korktum tabi. Oyuncaklarımla oynamak isterken bir sürü makinam oldu. Hiçbirini sevmiyorum, onlara bağlı yaşamak istemiyorum. Elimden tutmanıza, bana destek olmanıza ihtiyacım var?
Bana ilacımı gönderir misiniz? Bana nefes olur musunuz?"
instagram.com/sma_aliensaryas...