“Aradığım cevabı bulamadığım için buna sahip olduğunu düşündüğüm diğer kişilere karşı içimden kıskançlık duyuyordum. Örneğin, bir ressam, bir şarkıcı, sanatçı yada sporcu için hayatlarının amacını bulmak ne kadar kolaydı. Onların yaptıkları iş zaten içinde hayat amaçlarını da barındırıyordu. Onlar şanslıydı, çünkü Allah onlara bariz bir yetenek vermişti. Bu sayede hem bir meslekleri var ve para kazanıyorlar hem de hayat amaçlarına hizmet ediyorlardı. Temel motivasyonları para değil zevk duygusu olduğu için de yaptıkları her işte zaten başarılı oluyorlardı. Halbuki ben “şanssız” gruptaki insanlardan biriydim. Çünkü öne çıkan hiçbir yeteneğim yoktu. İşin kötüsü, acayip zevk alarak yaptığım hiçbir şey de yoktu. Eee o zaman benim hayatımın amacı ne olabilirdi ki? Kısacası hala daha başladığım noktadaydım.”
Zararı açık bilinç perdelerini biliyoruz. Bir de sevimli perdeler, 😉ateşten güller var ki; genelde kişiye özel bağımlılıklarla kendini gösterirler. Gıdaları; nostaljidir. Bunları fark edip koparmak yoğun gayret ister.😉
...........
👇👇👇
Şimdilerde hala sürer mi bilmiyorum,
Mezuniyet albümlerinde bir soru vardı: “Hangi çağda yaşamak
Bir şey sunulmuştu bana, bir hediye, bir meyve. Ama ben o meyveden tadamadım, gök erik gibi kaldı avucumda dünya. Şimdi ben uykusuzum, yalınayağım, kendimle meşgulüm. Kapımın önünde boş peynir tenekeleri, yağmur suyu biriktiriyorum. Kendi kendime, sanatçı tecrübe edinemeyen insandır, diyorum, bu dünyada hiçbir tecrübesi olmayan insandır, ama şimdi sen
karala bunun üstünü, yırt sen bunu, olmadı çünkü, olmadı işte.
Sayfa 98Kitabı okudu
