Yagmurlu bir Pazartesi gunuydu bayim. Ruha iki soluk huzur gonderecek zaman bulamadigimdan, gergin geciyordu..
Dusuncesiz soforlerin yagmur birikintilerini sicratmasiyla iyice sirilsiklam olmus yuruyordum. Bi' yandan saclarim yuzumu dovuyordu. Sehrin gobeginde, az kalan yesilliklerden gelen toprak kokusuyla bir soluk huzur cektim icime; Sukur...
Biraz ilerdeki taksi duragina yurudum, elbette yagmur dolayisiyla bekleyecektim. Hemen duragin yaninda, cicekci dukkaninin onundeki adam, sigarasini sondurup iceri hareketlenirken gozu uzerimdeydi. Sizden dusunceli olmasin ama halimi anlamis olacak ki elinde bir cicekle yanima geldi; "Biraz soluklanin" derken onu yanlis anlamamam icin elinden geleni yapiyordu. Inceligi icin tesekkur edip, duraga gelen taksiye yetistim. Ve o an tekrar dusundum, huzur her an her yerde. Icinde, insanlarda, sevgide, yagmurda, cicekte... En berbat gecen bir gun icin dahi sukretmeye sebep var. Bilirsiniz bayim, dikkatliyimdir bu konuda, o gun biraz ihmal ettim sadece.
Bir daha, bir gun dahi sukretmeyi unutmamak icin o cicegi sakladim kitabimin arasinda. Simdi o cicek kurudu.
Ve ben en kotu hissettigim anda da sukretmeyi unutmadim.
Size de tavsiye ederim bayim. Hayat zor degil, biz insanlar; Dusuncelerimizle, yaptiklarimizla, hirslarimizla, kinimiz ve ofkemizle hayatimizi zorlastiriyoruz. Hepsi bu...
Basta kendimize, sonrasinda etrafimiza guzel kokular sacmamiz umidiyle...