- Ata, güllü bir corab al,
heç nə daha istəmirəm.
Sən tülkülü bir kitab al,
heç nə daha istəmirəm.
Bir plaş al, iki bayraq,
bir qara zont, bir ağ papaq...
heç nə daha istəmirəm.
Niyə kədərli post paylaşanda heç kim bir-birindən soruşmur nə olub, yaxşısanmı deyə? Hər kəs bəyənir keçir. Ya həmin insanlarda artıq yorulub, ya da motivasiya verəcək gücləri və ya həvəsləri qalmayıb...
Bu sadəcə kədərli postlara şamil deyil ki, adi sevincini paylaşanda belə görməməzlikdən gəlirlər. Məsələn bir ilə yaxındır saytda yazılarımı paylaşıram. Qrup yoldaşım deyir ki, sən nə vaxtdan yazırsan?
Nəyəsə ehtiyac olur dəstək toplamalı olursan və ümumi paylaşırsan yenə eyni məsələ olur. Gərək hamıya bir-bir yazasan. Deyəndə isə mən görməmişəm deyirlər. Yəni nəticə etibarilə
bunun kədərlə və yaxud qəmlə deyil, bütün mövzularla əlaqəsi var.
Timuçin sevməmişdi əslində Börtəni
Məcnun da Leylaya aşiq deyildi
Fərhad da dağı Şirin üçün deşmədi
Hər birinin bir səbəbi vardı sevgiyə
Amma sevgi bağlanmaz bir səbəbə heç vaxt
Səpilir kağızıma sənsizliyin sözləri
Basır otağımı sənsizliyin tozları
Kofem də kədər dadır
Sənsizlik yağışsız payızdır
Sənsizlik saxtasız qışdır
Sənsizlik istisiz yaydır
Sənsizlik şeirsiz şairdir
Sənsizlik oxunmamış kitablardır
Sənsizlik öpmədiyim dodaqlarındır
Sənsizlik "Qocalmısan" musiqisinin sədalarıdır sanki
Sənsizlik ağırdır, sevgili
Sənsizlik ümiddir
Hansı ki çoxdan tükənib
Qələmlə kağızın sevişməsinə şeir deyilir
Bütün dünyanı şeirlərində yaratmağa şeirləşmək deyilir
Ayrılığın ikinci adına intihar
Yoxluğunun ikinci adına edam deyilir
Aqşin Evrən
…Əllərinə "Ana" və "Ata" yazıb savaşa gedənlər itirdilər əllərini,
Yəni təkcə əlləri yox, ataları, anaları da yaralandı.
Müharibələrə görə peyda oldu okeanlar dənizlər
- Torpaq insanları bir-birindən
uzaq tutmaqçün aralandı.
Qəribədir:
Torpağın üstündə döyüşənlər, altında qonşu olurlar.
Bütün güllər dərilir, dost, bütün güllər dərilir
Ancaq ən birinci məzar üstə qoyulanlar solurlar.
Eyni ağacdan düzəlir tar və silah qundağı,
Eyni yerdən şikəst qalır anaların qucağı.
...bir də kəpənək sanar raketləri gül-çiçək.
Görən hansı səs çıxar pianonun dillərini güllələsək?
Yer kürəsinə baxıram…
Zaman kimyəvi dərmanların üstünə yazır:
"Uşaqların əlinin çatmadığı yerə qoyun"
Göz yaşları içində pıçıldayır doktor:
"Uşaqları kimyəvi raketlərin çatmadığı yerə qoyun".