Olur ya belki okursun diye yazıyorum bu satırları Çünkü sana söyleyemediğim Çok şey bıraktım yüreğimde O kadar yarım kalmıştım ki sana Ne pahasına olursa olsun Seni kaybetmek geçmiyordu içimden Özlemek diye bir şeyin varolduğunu Yokluğunun sabahında anladım Öyle Bir bakışın Öyle bir gülüşün Ve Öyle bir ses tonun vardı ki Unutmak için çok çabaladım Ama malesef başaramadım Biliyorum her yara iyileşmek zorunda değil Bazı yolların da sonu olmaz kimi zaman Bizimde bir sonumuz yoktu ve yüreğimdeki yara kabuk bağlamaz oldu Ne zaman her şeyi bir kenara bırakıp Sana sarılmak istesem Bakışlarındaki dikenli tellere takıldı kollarım Oysa o kadar dökmüştüm ki sana içimi Maalesef sen bana hep sağır kaldın Ve hiç bir zaman yüreğimin feryadını duymadın Sana anlatacak Bir şeyim kalmadı artık Bu defa beni anlaman için değil Bundan sonra anlaman gereken bir şey Olmadığını bil diye yazıyorum Bir zamanlar beni gerçekten seveceğini Umut ederdim Bunun içinde allaha çok dua ettim Her gece uyumadan önce Hatta uykumun en ücra yerinde Fakat farkındamısın bilmem kadın Sen bu hayatta benim kabul olmayan en masum duamsın Dilerim bana yaşattıklarını
Gün gelir sende yaşamazsın
Biliyormusun
Bu hayatta herşey
Kader kısmet ve nasipten ibarettir
Şimdilerde bir tek duam var artık
Diyorum ki
Seni yüreğime koyup
Kaderime yazan allahım
Aynı şekilde aklımdanda silip atsın....
Cafer Efe’den selam var
“Aydın cephesinde Yörük Ali’ye,
Postlu Mestangil’e, Gökçen Efe’ye,
Kara Durmuşlara, Adnan Beylere,
Efelere benden selam söyleyin.
Köylüm Kolena’ya, Girit Kandiye,
Söke, Germencik’e, ilim Aydın’a,
Millî kuvvetlere, bizim alaya,
Yârenlere benden selam söyleyin.
Vatan toprağına kanım serildi.
Bayrak gölgesinde başım kesildi.
Çakal sürüleri kaçtı sürüldü,
Sürenlere benden selam söyleyin.
Ayşe Çavuşlara, Hatun Nine’ye,
Kübra Bacılara, Çete Ayşe’ye,
Burhan kardeşime, Efe Fâni’ye,
Sevenlere benden selam söyleyin.
Germencik ortasında toplar kuruldu,
Cafer Efe öğle sonu vuruldu.
Anasına akşamüstü duyuldu,
Kader, kısmet böyle imiş ağalar hey!”
Ön Söz’den bir şiir… (* Germencik; Aydın’ın beldesidir)Kitabı okudu
"Kuşlar bile kaderle uçar:
Velhasıl evvelâ kısmet,
Evvelâ kader..."
Cahit Zarifoğlu
İnsan işine gelen kişinin kaderi olduğunu sanıyor işine gelmeyenin ise nasip kısmet değilmiş diye yol veriyor oysa kaderi gözünün önünde dururken nasibinin başkası olduğuna ve o başkasının pesinden koşarken de aldanıp onuda kaybedince anlıyor sen kaderinin peşinden koşsanda kader seni asla bırakmaz gözünün önünde durur ama sen göremezsin
Kuşlar bile kader'le uçar , Velhasıl evvela "kısmet" ,
evvela "kader" .. 🦋
Bizim silahımız vardı zaten:sabır.Silahını eline alıp dolduracaksın bir bir kurşunları,kader,kısmet,nasip,diye.
Sayfa 77 - dolcevitaKitabı okudu
Eskiden umut bile daha ucuzdu;
Sokakta satıcılar şans oyunu satarken bağırırdı; “şans, kader, kısmet, talih 5 kuruş…!!!”
.
Sevdiğin şeyler vardır mesela. Onunla birlikte yapmak istersin ama olmaz. O seni istemediğinden değil ve sen onu istemediğinden de değildir olmaması.
Hayat işte; kader kısmet...
.
Sayfa 21
. . .
ŞİİR-MİİR
K/aralamalar
(Not: Mükerrer kayıtlar, sâir hata ve düzenlemeler bir ara yapılacaktır inşallah, diyelim... Bu hususta okurlardan özür dileriz...)