(Seyelân) adlı kitapta röportaj yapılan bir kadın, erkek arkadaşından ayrılıyor. Mutsuz olduğu için değil, sadece başkasıyla daha mutlu olabileceğini düşündüğü için. Şanssız genç adama "Sen bana yetmiyorsun, sence bana yetecek birini hak etmiyor muyum?" diye soruyor.
Keşke bir emirle memleketi kalkındırabilseydim, ah keşke. Ben daha yirmi dört yaşında Fransa'yı, İngiltere'yi, gezdim, fenni ilerleme karşısında hayranlıktan şaşırdım kaldım. Amcam, abim ve ben ilk kez gittiğimiz Avrupa ile mesafenin çok açılmış olduğunu, yetişilemeyecek kadar çok açılmış olduğunu gözümüzle gördük. O fabrikalar, vızır vızır geçen trenler, geceyi gündüze çeviren lambalar, kadın erkek beraber yaşanılan, çalışılan aydınlık, temiz şehirler.
Sayfa 88 - İnkılap KitabeviKitabı okuyor
Ağam paşam hoşgeldin buyur
Sen güçlüsün hadi çiğköfte yoğur
Vefasızlık görünce zamanla soğur
Erkek dediğin övgüyle yaşar
Çiçeği sulamazsan evet solar gider
Tutunacak dalı olmayan boşluğa düşer
Saçını bir tarasan baş tacı eder
Kadın dediğin ilgiyle yaşar
Anne babadan başkadır hamiyet şefkat
ALLAHın verdiğine bundadır kanaat
Candan öte cansın diyen o hissiyat
Çocuk dediğin sevgiyle yaşar
"Bir kadın yeniden evleniyorsa, eski kocasından nefret ettiği içindir. Bir erkek yeniden evleniyorsa, eski karısına hâlâ aşık olduğu içindir. Kadınlar mutlu olma ihtimali için şanslarını denerler, erkeklerse mutlu olma ihtimali için risk alırlar."
Sayfa 203
"Terk etmiş ve terk edilmiş" bir kadının macerasını anlatan Çiğdem Anat'ın "Aklım Nereye Gidiyor, Ellerim Nereye" kitabını okurken gördüm birden cevabı.
Alabildiğine öfkeli, kışkırtıcı, sorularla, hesaplaşmalarla dolu, okuyanı kendisiyle yüzleşmeye davet eden, ilişkileri, korkaklıkları, sahtekârlıkları didikleyen, âşık kadının gözükaralığı karşısında erkeklerin yetersizliğini anlatan bu kitabın içinde duruyordu cevap.
Eğer kendi yaşadıklarınızdan, kadın erkek ilişkilerinin karmaşık, engebeli, acılarla ve ümitlerle, heyecanlarla ve kırgınlıklarla dolu coğrafyasının bir haritasını çıkartmadıysanız, çok değişik bir üslupta yazılmış kitabın içinde ilerlemeniz, oradaki ipuçlarından çağrışım ipliklerini çekip yeni bir gergef dokumanız o kadar da kolay değil. Ama bir yaşanmışlık haritanız varsa, kitabın her cümlesinden kendinizle ve aşklarınızla ilgili yüzlerce soru ve cevap sağıyorsunuz.
Ve kitabın bir yerinde o cümle çıkıyor karşınıza, romanın kahramanı olan kadınla yeniden ilişki kurmak isteyen eski sevgilisi, karısından yakınırken şöyle diyor kadına:
"Beni aldatabilecek bir kadın istiyorum."
Bu cümlede duruverdim.
"Kendisini aldatabilecek bir kadın isteyen" bir erkek.
Birden fark ettim ki bütün erkekler aslında, bunu açıkça söylemeseler de, "kendilerini aldatabilecek bir kadın" istiyorlar.
Bütün kadınlar da "kendilerini aldatabilecek" bir erkek.
Ama bu cümlenin, kitapta yazılmayan bir devamı bulunuyor, bir başka cümle daha var bu cümlenin ardından gelen.
"Beni aldatabilecek bir kadın istiyorum," ama "beni aldatmayacak bir kadın."
Karanlıkta Sabah Kuşları
Nasıl bir kadın arıyorsunuz ya da nasıl bir erkek, aşkınızı yaşamak için istediğiniz insan nasıl biri, nasıl tarif edersiniz o aradığınız insanı ve o aradığınız insanı gerçekten bulsanız hemen koşar mısınız onun yanına, yoksa ürküp geri mi çekilirsiniz?
Karanlıkta Sabah Kuşları
🍀"Yağmura bak! Çok yağarsa bıkkınlık verir; hiç yağmazsa, yağması için dua edilir."
Bir yere çok gidersen eğer, sıradanlaşırsın ve bacak bacak üstünde karşılanırsın. Az gidersen, değer görürsün ve ayakta karşılanırsın.🍀
☆☆☆☆☆
O sene (1851) İngiltere'de yapılan nüfus sayımına göre, on yaşını aşmış 8.155.000 kadın, buna karşılık 7.600.000 erkek vardı. Bu da açıkça göstermektedir ki; Viktorya çağında yaşayan bir kızın kaçınılmaz yazgısı bir eş ve anne olmaksa da erkeklerin sayısı buna elvermiyordu.
E. ROYSTON PIKE,
Viktorya Altın Çağından İnsan Belgeleri
