...
Bakarsın bir daha yazmam, tek sözcük bile.
Artık bütün kağıtlar dolu, kalemler boştur.
Yıkılır yüreğimden beynime kurduğum köprüler de.
Bir kapı usulca örtülür, bir ozan unutulur.
Belki o şeydir mutluluk, o buruk dinginlikte...
Ahmet Erhan
her gün biraz daha gidiyorsun,ne tuhaf..
bunu yapıyorsun,kirli bir bezle silerken yüzümü
hiç kuşkulanmıyorsun; aşkın geldiği gibi gideceğinden
buruşmuş kağıtlar,kırıntılar bırakarak
arkana da bakarak
bense zaman geçtikçe anneme benziyorum.
anılar mezarlığına dönmeyi seviyorsun
vicdanın özü anılar olamaz
çünkü bizim anıları tekrar yaratma gücümüz var.
Sayfa 23
Ben yaşarken yaşamımı ve ölümümü tüketiyorum..
İçimizdeki gizli aile
yaşam,
örtük ölüm...
Sayfa 65Kitabı okudu
Uçurumlar var, var uçurumlar diyorum ben. İnsanla insan arasında, kendiyle kendi arasında, kendiyle başkası arasında...
Aşk için değildi artık uyanıklığı gecenin
bir dünya için
bir dünya…
Sayfa 17 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Suskun dururum biraz da ölü bu oluş yazısında.
Geri dönüşüm
Kağıtlar, kartonlar atılmalı,
Geri dönüşüme.
Geri dönüşümle kazanalım
Hep birlikte.
Metaller atılmamalı çöplere,
Atarsak kazanamayız.
Metalleri geri dönüşüme
Hep birlikte.
Plastikler çöplerde olmamalı,
Geri dönüşümle kazanalım.
Yürüyelim geri dönüşüme
Hep birlikte.
İki umudun birbirine değmesi kadar
güzel ne ki?
Sayfa 81Kitabı okudu
Düş Bahçesine Yolculuk
Hafif esen rüzgar, odanın açık penceresinden tülü havalandırarak içeriye akıyor, bahar kokusuyla beraber kuş seslerini de taşıyordu.Çalışma masasının üzerinde boya kalemleri,kimisi tam kimisi yarı boyanmış resimler bulunan kağıtlar, uçuşuyordu kıpır kıpır.
Uyanınca, yanında yalnızlığın uyuduğunu görmek... Ne Kutlu Acı!
“İki umudun birbirine değmesi kadar
güzel ne ki?”