Uyanınca, yanında yalnızlığın uyuduğunu görmek… Ne kutlu acı!
Şimdi kendi içine yağan bir bulutum
Kağıtlar yeşeriyor toprak yerine
Bir kitap. Sadece yazı, cümleler ve noktalama işaretlerinden oluşan kağıtlar bütünü. Matbaadaki makine yağlarının hâlâ sayfalarında koktuğu bir kitap! Nasıl bir insanı bu kadar etkileyebilir? Gülüyordum içimden. Alay ediyordum her zamanki gibi kendisine bir baş ucu kitabı yaratmış olan bu adamla... Gecenin sonuna yolculuk. Ne kadar saçma! Beş yüz sayfa okumaya gerek var mı, gecenin sonuna gitmek için? "Benim" dedim içimden. "Benim gece. Benim son. Benim yolculuk." İçinde doğmuşum gecenin. İçinde doğmuşum sonun. Yolculuk yaparak varmama gerek yok. Ben hep oradaydım. Geceyi ben bitirdim. Ancak başkaları kıçlarını kaldırıp gelebilir yanıma ve girerler gecenin sonuna. Benim krallığım orası. Gecenin başlangıcını bilmem ama sonu bana ait!..
Biliyorsun Rabbim, bilmiyorum kendimi;
Kâğıtlar
Kadar...
Ben ne büyük bir dalgınlıkla bakmış olmalıyım ki
hayata
görmedim orda çinko damlar ve plastik sürahilerin
tanrısını
yerimi yadırgadım
yerim olmadı zaten kendi mezarımdan
başka
çılgının biri sanılmaktan sakınmaya vaktim olmadı
durmadan bir beyaz aygırla taşardım derin göllerden
bir gebe kısrakla kaçardım derin ormanlara
güneşin zekâsıyla doymak isterdim
kaba solgun kâğıtlar sunardı
şehrin insanı bana
Şimdi kendi içine yağan bir bulutum
Kâğıtlar yeşeriyor toprak yerine
Sayfa 393Kitabı okuyor
-Neden ölüyoruz?
- Bilmiyorum Zorba!
- Öyleyse , nedir okuduğun o külüstür kağıtlar? Neden okuyorsun? Bunu söylemiyorlarsa , neyi söylüyorlar?
- Senin bu sorduklarını yanıtlayamayan insanların üzüntüsünü söylüyorlar Zorba!
- Üzüntünün içine tüküreyim!
Sayfa 302Kitabı okudu
'Kâğıtlar, kitaplar, dedi, nereye elimi atsam.
Kiminde yarım kalmış, nasılsa bitmiş bir şiir kiminde.
Hem her şey şiirlerde değil miydi?
Bir gök şiirde ağar, bir sokak şiirlerde
Gider gelirdi.
Böyle yaşayıp gidiyorduk.'
Kağıtlar
ETEK
O
gece etekliğin
İçine içine
arsızca atlarım
Kim sürerse
Tekerliği
dışına
dışına
eteklerin uzağına
Elim bir kaza olur
Suskun çan kırılırım
Sayfa 21 - Everest YayıneviKitabı okuyor
Hiçbir yüz taşınacak kadar hafif değildir.
Sayfa 143Kitabı okudu
Beni yakanlar kendileri de yandılar
Sayfa 135Kitabı okudu
Uyanınca, yanında yalnızlığın uyuduğunu görmek... Ne kutlu acı!
Sayfa 117Kitabı okudu
Uçurumlar var, var uçurumlar diyorum ben insanla insan arasında, kendiyle kendi arasında, kendiyle başkası arasında. Böylece özleyebiliyoruz, kendimizi, başkalarını
Sayfa 93Kitabı okudu
Ben yaşarken yaşamımı ve ölümümü tüketiyorum.
Sayfa 91Kitabı okudu
Ben kendimi kendime ve başkalarına ve her şeye öyle çok veriyorum ki (kendim için kendimden kendiliğimden)
Sayfa 89Kitabı okudu