Al yazmalım, selvi boylum
Benim için erişilmez bir uzaklığa gitmişti Asel, düşünceleri de uzaklaşmıştı benden... Son yıllarda öyle değişmişti ki, bakışları bile başkalaşmıştı. Artık o gözler insana inanıveren, saf, temiz bir kızın gözleri değildi. Karşısındakine sert sert bakıyordu. Her şeye karşın al yazmalı, selvi boylu sevgilimdi o benim. Yüzünün bütün çizgilerinde, bütün tavır ve davranışlarında o pek tanıdığım sevgiliyi bulmuştum! İşte asıl beni kahreden, yıkan da buydu ya! Büyük bir pişmanlık içinde dişlerimi yastığın ucuna geçirdim, sabaha dek gözümü kırpmadım.
Sayfa 80 - Cem Yayınevi, Ocak 2003, Rusça aslından çeviren: Mehmet ÖzgülKitabı okudu
Fakat bizim argümanımıza göre yaşamda "değiştirilemez" hiçbir şey yoktur. Hatta sırf bu "manasız" çaba bile "değiştirilemeyeni" değiştirir ve pişman olunmuş eylem ya da davranışı bir yaşamın bütünlüğü içinde yeni bir yere oturtur, ona yeni bir yön verir. Çokları pişmanlığın absürt olduğunu söyler. Onlara göre pişmanken özgür olamayız zira her şey olması gerektiği gibi olmuştur. Ama bilmezler ki eğer pişman olamıyorsak özgür de olamayız. Eğer pişman olursak görürüz ki başlangıçta ahmakça eylemin koşulu sandığımız şeye, yani özgürlüğe, asıl şimdi gerçek anlamıyla kavuşuyoruz. Pişman olmadan önce bizi usanmadan kahreden o suç ve kötülük seli ve onun yarattığı karşı konulamayan, çığ gibi büyüyerek suçu hep artıran ve bizi sürekli baskılayan etkiler zincirinden işte asıl şimdi azade oluyoruz.
Sayfa 15 - Pinhan Yayıncılık, 1. Baskı: Eylül 2020
Belki o da benim gibi, bizi birbirimize bağlayan acı-tatlı olayları gözünün önünden geçiriyordu. Benim için erişilmez bir uzaklığa gitmişti Asel, düşünceleri de uzaklaşmıştı benden ... Son yıllarda öyle değişmişti ki, bakışları bile başkalaşmıştı. Artık o gözler insana inanıveren, saf, temiz bir kızın gözleri değildi. Karşısındakine sert sert bakıyordu. Her şeye karşın al yazmalı, selvi boylu sevgilimdi o benim. Yüzünün bütün çizgilerinde, bütün tavır ve davranışlarında o pek tanıdığım sevgiliyi bulmuştum. İşte asıl beni kahreden, yıkan da buy du ya! Büyük bir pişmanlık içinde dişlerimi yastığın ucuna geçirdim, sabaha dek gözümü kırpmadım.
Hergün tekra'r eden döngü
Göğsü delip geçen süngü
Sessiz ağlatan bir şarkı
Pişmanlık kahreden duygu
İsyan ateşi, Şerif Hüseyin'in sonu...
Binlerce Osmanlı askerinin canına ve Osmanlı hakimiyetindeki kadim Arap yurtlarının elden çıkmasına neden olan Şerif Hüseyin'in üstüne çöken lanet ise ömrü boyunca ailesinin ve onun peşini bırakmayacaktı.
İngilizler tarafından Irak Kralı yapılan oğullarından Faysal devasız bir hastalığa tutulacak ve bir mum gibi eriyerek ölecekti. Yerine geçen oğlu Gazi ise Bağdat'ta bomboş bir yolda giderken otomobilini bir ağaca vurarak hayatını kaybedecekti. Onun yerine II. Faysal adıyla tahta geçen oğlu 1958'deki halk ayaklanmasında parçalanarak öldürülecekti. İngilizler tarafından Ürdün Kralı yapılan Şerif Hüseyin'in öbür oğlu Abdullah ise İsrail'in kurulmasından 3 yıl sonra kendisine yaklaşarak "Osmanlı'ya ihanet ettiniz." diye haykıran bir Filistinli tarafından öldürülecekti.
Ya Şerif Hüseyin?
Onun hissesine ise İngilizlerin geri kalan planları için İbn Suud'u tercih etmesinden sonra Kıbrıs sürgünü ve kahreden pişmanlık düşmüştü. Sık sık ziyaretine gelen Kıbrıslı Raif Bey'e sürekli dert yanıyordu. "Türklere ihanet ettim, yaptığımın cezasını çekiyorum." diyordu. Muhatabı ise ayıp olmasın diye onu teselli etmeye çalışırdı. Babası Raif Bey'in koltuğunun altında bu ibretli manzarayı seyreden küçük oğlunun adı ise Rauf'tu. İngiliz'in büyük oyununu küçük yaşlarda öğrenmeye başlamıştı ki Kıbrıs'ın "Toros" kod adlı büyük direnişçisi olacaktı. Kim mi? Rauf Denktaş!
Sayfa 81Kitabı okudu
İyi İnsan Olmak Üzerine
İyi akşamlar, #146342180 öykü etkinliği kapsamında ismini vermek istemeyen bir arkadaşın öyküsünü paylaşıyorum. Herkese iyi okumalar.
------
Ne güzel bir sabah, hava mis gibi, güneş tüm parlaklığıyla selamlıyor dünyayı. Her şey çok güzel bir ahenk içinde. Renkler, sesler ağaçlar, çiçekler, kuşlar… Cennete uyanmış gibi