Uyumak istiyordum, uyku bana unutturabilirdi belki.
Bir yer olmalı insanların birbiriyle konuşmadığı, kitap okuyup kahve yudumladığı,etraındakilerin dilini bilmediği ve olduğu.
Muallimin, ilim ve ideal adamı olabilmesi için her şeyden evvel gönlü, fikri, istiklali olmalıdır. Bu bakımdan en iyi mektep, ekseriya müdürsüz mekteptir. Teftiş bir merasimdir ve bazen de darbedir. Maddi bakımdan muallimin ne kitap alacak parası vardır, ne de okuyacak vakti. Muallim odalarının en canlı faaliyeti ya kooperatif işleri üzerindedir, yahut kahve ocağına aittir, yahut da alınan çelenklerin veya arkadaşların düğün hediyelerinin hesaplarına aittir. Bütün bu işlerin yanı sıra müdür odasından gelen emirler, ihtarlar görüşülür.
Bilmiyorum, acaba ne zaman, hangi devirde ve hangi tarihte, hangi mektepli muallim odasında ilmi bir konuşmanın, metotlu bir münakaşa halinde devamlılığı görülmüştür?
Sayfa 103Kitabı okudu
KIRKINDAN SONRA AŞK
Kırkından sonra aşk;
Ömrü yollarda geçen iki insanın bir yere yerleşme arzusudur.
Artık pembe panjurlu ev değil,
İki mavinin arasında, yeşil küçük bir bahçe hayalidir.
Bir fincan kahve ve kitap kokusudur.
Yatakta değil, ruhunda sevişme zamanıdır.
Sevgili olduğunuz için değil, yanındayım demek için el ele tutuşma güdüsüdür.
Kırkından sonra aşk;
Yorgunluğunu örtecek birinin şefkatli elleridir.
Şişeyi kafaya dikmek değil,
Şarabı kadehten yudumlamanın keyfidir.
Kırkından sonra aşk;
Gençlikten kısa,
Boşa geçen zamanlardan uzundur.
Onun için 'yeryüzünde Tanrı'dan sonra en çok insan yaratmış kudret' derler; gerçekten de,
onun romanlarında yazdığı insanları, fedakarı, nankörü, hırslısı, hesaplısı, aşığı, köylüsü,
şehirlisi, tüccarı, fahişesi, noteri, kadını, erkeği ile canlandırıp bir yere toplasanız, adıyla
anılacak bir kasabayı doldurabilecek kadar insan çıkar
Sayfa 123Kitabı okudu
Onceden bilip de kitabi yazarken tekrar farkina vardığım sey,her yerde bir hikaye olduğuydu.Shakespeare,Firtina(Tempest) isimli oyununda "Rüyaların yapildigi maddedeniz biz ve uykuyla çevrilidir kucuk hayatimiz."der.Bende hikayelerden oluşuruz biz ve hikayelerle çevrilidir kucuk Hayatımız.Kendi hayat hikayemizde henuz yasamadiklarimiza "gelecek"deriz.Zaman geçtikçe fark ederiz ki her neyi yasıyorsak onu yasamamız gerektigi icin yasıyoruz.Ancak her sey değişebilir.Yasanmakta olanlari degistirmek icinse ilk ihtiyacimiz olan sey hayatta olmak.Morpheus'un dedigi gibi henuz her sey bitmedi,"Cunku hayattayiz." Kendi hikayelerimizin başkahramanı ya da birinin hikayesinde,onun kahramani olmamiz dilegiyle...
