"Marcus Aurelius 'herhangi bir yeteneksizlik ya da kabiliyetsizlik mazeretine mahal vermeden' herkes tarafından uygulanabilecek şekilde belirlenmiş bazı ilkeleri şöyle sıralar: dürüstlük, şeref, sıkı çalışma, özveri, kanaatkarlık tutumluluk, şefkat, bağımsızlık, sadelik, sağgörü , yüce gönüllülük. 'Unutma ki seni yönlendiren zihnin kendi kendine yerebildiğinde yenilmez olur . . . Tutkulardan kurtulmuş bir zihin kale gibidir: İnsanların sığınabileceği daha güçlü bir yer yoktur.' Çağımızın dilini kullanacak olursak, Marcus Aurelius'un, mutluluk arayışında olanların nihai sığınağı olarak kişiliği ve vicdanı saptadığını söyleyebiliriz: Başka bir yerde ardında varis ya da vasiyet bırakmadan yitip gitmeye mahkum olan mutluluk düşlerinin hüsrana uğramayacağı tek yer. Marcus Aurelius'un ileri sürdüğü mutluluk reçetesi kendi kendine yeterlidir, kendine gönderme yapar ve hepsinden önemlisi kendi kendini sınırlayıcıdır. Hatalı yolları bilip onlardan sakının, doğanın dayattığı ve kaçışın olmadığı sınırları kabul edin. Değişken olup hiçbir sınır tanımasalar da tutkular sizi yoldan çıkaracaktır, ama neyse ki tutkuları etkisiz ve güçsüz kılacak güçlü bir silah olan akla da sahipsiniz. Mutlu bir yaşamın sırrı tutkularınızı dizginlemek, aklınızıysa dörtnala koşturmaktır."
Sayfa 57 - Çeviren: Akın Sarı, İstanbul: Versus Kitap, 2011.Kitabı okudu
Bizi babamın eski haline götürüyorlar: sert, haşin gülümsemesi ve kıvır kıvır saçlarıyla, uzun boylu, bir yana yaslanmış güçlü bir adamın görüntüsüne. Onda bir kanaatkârlık vardı. O zamanlar sadece insan değildi, babamızdı.
Sayfa 35Kitabı okudu
Marcus Aurelius “herhangi bir yeteneksizlik ya da kabiliyetsizlik mazeretine mahal vermeden” herkes tarafından uygulanabilecek şekilde belirlenmiş bazı ilkeleri şöyle sıralar:
dürüstlük, şeref, sıkı çalışma, özveri, kanaatkârlık, tutumluluk, şefkat, bağımsızlık, sadelik, sağgörü, yüce gönüllülük. “Unutma ki seni yönlendiren zihnin kendi kendine yetebildiğinde yenilmez olur... Tutkulardan kurtulmuş bir zihin kale gibidir: İnsanların sığınabileceği daha güçlü bir yer yoktur.”
Kanaatkarlık
Namık Kemal'in Vatan Yahut Silistre isimli kitabından bir bölüm alalım:
“Eserdeki karakterler arasında tarihi gerçekliği en çok bilinen, Abdullah Çavuş'tur. Asıl adı ise Mustafa Çavuş'tur ve Manisa'nın Menemen kazasının Emirâlem köyündendir. Silistre Savaşı'na katıldığı zaman yirmi, yirmi beş yaşlarında idi. Savaştan sonra hükümet kendisine maaş bağlamış, fakat çalışabilecek durumda olduğu için devlete yük olmak istememiş ve bu maaşı kabul etmemişti. Aradan tam elli beş yıl geçtikten sonra, 1909 yılı Ağustos ayında, Mustafa Çavuş, bir gün İstanbul'a çıkagelmiş ve hükümet kapısına dayanmıştı. Yaşı seksene yaklaştığı için çalışacak hali kalmamıştı. Bu sebeple, hükümetin vaktiyle kabul etmediği yardımına artık lüzum görüyordu. Hükümet dileğini yerine getirdi ve Mustafa Çavuş köyüne döndü.”
(Devlet Kitapları, 1969, sayfa 17)
Sayfa 44 - PROFİL
Ey kanaatkârlık, beni zengin et, çünkü senden büyük zenginlik yoktur! Hz Lokman sabır köşesinin zenginliğini seçmişti; o yüzden, sabrı olmayanın asla bilgeliği olmaz!
Sayfa 329
‘İşçilerin bu ikili deliliğinin-aşırı çalışarak kendilerini tüketmeleri ve kanaatkarlık içinde yaşamaları- karşısında kapitalist üretimin bu büyük sorunu çözme yöntemi, üretici bulup güçlerini katlamak değil de tüketici bulmak, bunların iştahlarını kışkırtmak ve onlara sahte ihtiyaçlar yaratmak olmuştur.’
Sayfa 51Kitabı okudu
Genç bir adamın tüm ticari eylemlerinde öne çıkmasına, çalışkanlık ve kanaatkarlık yanında dürüstlük ve dakiklikten başka hiçbir şey yardım etmez. Bundan dolayı hiçbir zaman borç aldığın parayı söz verdiği saatten bir saat daha uzun süre elinde tutmamalısın. Aksi takdirde arkadaşının öfkesi dolayısıyla onun cüzdanı sana sonsuza dek kapanır.
Sayfa 21
‘İşte o an insan midesi küçülür ve makine de üretkenliğini genişletir; işte o an ekonomistler bize Malthus Teorisini, kanaatkarlık dinini ve çalışma dogmasını salık verirler. Bunların dillerini koparıp itlere atmak gerekir!’
Sayfa 44Kitabı okudu