Küçükken ve ilk gençliğinde her karşılaştığı kimseye açılma alışkanlığı yoktu, hatta konuşkan değildi. Bu,çevresine güvenmemesinden, çekingenliğinden ya da insanları sevmemesinden ileri gelmiyordu. Tam
tersine, bambaşka, son derece kişisel, başkalarını hiç ilgilendirmeyen ve Alyoşa’ya çevreyi, her şeyi unutturabilen içe kapanıklığıydı. Yoksa Alyoşa insanları severdi, bütün ömrünce onlara tam bir inançla bağlanmıştı