Stephen King 21 Eylül 1947 ▪
"Vatan hainlerini kahraman, kahramanları da vatan haini diye
tanımladıkları zaman karanlık günler başlamış demektir."
Altın KitaplarKitabı okudu
Bir adam iki yolla kötü haber getirir. Ya kötülük yapan biridir ya da iyi zamanda insanları yalnız bırakır ama kara günde yardım getirmek için gelir sadece.
Sanki geride kalacakmışım gibi bir duyguya kapılmıyorum artık. İzlerin kaybolmasından ve elimde kopuk bir sicim parçasıyla kalakalmaktan da korkmuyorum. Bütün bunlar kayboldu. Ve yavaş yavaş siyahlı adamın kendisini yakalamamı istediğinden emin olmaya başlıyorum.
Bir gece, benim vurduğum bir güvercini yiyorduk ki, kocam ayağa kalktı ve şöyle dedi: "İçinde yaban hayvanlarının yaşadığı kara bir kule var. Kulede ne kapı ne de pencere bulunuyor. Kimsenin girmesine, çıkmasına izin yok. Kulenin en tepesinde bir kafes var. Kafesin parmaklıkları kemikten. Bu kafesin içindeki tutsak ruh güneşi görmeye çalışıyor. O kule benim bedenim, kafes ise kafatasım. Rahatlamak için türkü çağıran ruh ise benim, kendim. Ama rahatlayamıyorum. Yapayalnızım. Öldür beni."
"Öfke, en işe yaramaz duygudur," dedi Henchick kayıtsızca. "Aklı yok edip kalbi acıyla doldurur."
Sayfa 39 - Altın KitaplarKitabı okudu
"Kendi safına çekebilirsen bu Mia karısı da epeyce güçlü bir müttefik olabilir. Dünyada tepesi atmış bir anne kadar güçlüsü zor bulunur."
Sayfa 143 - Altın KitaplarKitabı okudu
"Dünyanın en harika mesleğine sahibim; gerçek insanlar hayallerimin ürünü için bana gerçek paralar ödüyor."
("Bir Yazarın Günlüğünden Sayfalar" bölümünden)
Sayfa 471 - Altın KitaplarKitabı okudu
Hiçbir Tanrı beni lanetlemedi.
Sayfa 172Kitabı okudu
"Beş dakika süren savaşlar, binlerce yıl yaşayan efsaneler yaratır"
Sayfa 19 - Altın KitaplarKitabı okudu
Kapı, arkasında gizli hayal bulunan hileli resimlerden birine benziyordu. Başlangıçta yaşamın gizli kalmış bölümünü göremiyor; oysa onu bir kez görünce ne denli uğraşırsanız uğraşın bu kez görmemezlikten gelemiyordunuz.
