Atlar koşacak yeniden bozkırlarda,
önde yüreği Ömer kesilmiş bir çocuk.
Ülkemden yükselecek melekler
ve kanatlarıyla kuşatacaklar yara almış her bir kara parçasını.
Birimiz secdede,
birimiz rükûda,
birimiz uykuda iken..
belki, belki çok uzaklardasın, lakin bi' o kadar da yakınlardasın asıl yüreğimdesin derindesin yani... böyle güz vakti çiçeğe durmaya endişeli, ince bir gül dalısın en derinde... penceremdeki vapurun yazması kara, senin hasretinse içimde ömürlük yara.. benim canım, ciğerim. iki gözümün çiçeği.. nasıl diyeyim sana... bi' o kadar o kadar işte. o kadar...🎶
~manus baba
İnsanın kalbi kaç yaşında olursa olsun acırmış
İnsan olmakta buymuş ya zaten
Kaç yaşında olursan ol
Acı acı olarak kalır
Yaraların yara olarak
O güzel gözlerden hep yaş akarmış
Kirpikler hep ıslanırmış
Gözlerden sürmeler çekip gidermiş
Yutkunmak nedir bilinmez o zaman
Boğazda düğümlenir bildiğin tum kelimeler
Konuşamaz, duyamazsin, yalandan gülüşler yerini alır
Kalbinde hep bir yara yüzünde hep bir yalandan gülüş ve göğsünde hep bir ağrı ile kalırsın
Mevsim bahar iken bir de bakmışsın kara kış almış yerini
Kuşlar gitmiş, çiçekler ölmüş, yerine buz gibi havalar bırakmış
İçin biraz daha soğur biraz daha üşür bir yangın daha alır kalbini
Mevsimin da ne olduğunu unutmak ağır gelirmiş insana
Yaşanılacak çok şey varken kaybetmek ağır gelirmiş
bir de bakmışsın ki ben gelmişim..
böyle dilim susar da, elim, elim dokunmaz olursa eğer
bil ki varmışım yani..
yüreğim sakınır, gözüm seğirir,
olur da, olur da susmuşsam yani,
giyindiğin çiçeklerinin ardı da teninse,
ve en karasındaysa gün,
bil ki kavuşmuşum yani..
o mağrur gözlerinden öperim, sarılırım,
İki gözümün çiçeği
gözünü seveyim, iyi bak kendine
belki, belki çok uzaklardasın,
lakin bi’ o kadar da
yakınlardasın asıl
yüreğimdesin derindesin yani..
böyle güz vakti çiçeğe durmaya endişeli,
ince bir gül dalısın en derinde..
penceremdeki vapurun yazması kara,
senin hasretinse içimde ömürlük yara..
benim cânım, ciğerim..
iki gözümün çiçeği..
nasıl diyeyim sana..
bi’ o kadar,
o kadar işte.
o kadar...
Gönlümüz temiz yaratılmış bahtımız kara olmuş,
İnsan olarak merhametli olmuşuz, ruhumuz kirlenmiş.
Zaman bizi mahvetmiş, ömrümüz kahrolmuş.
Bilmem bizi hangi muhabbet bağına yazmışlar,
Arayıpta bulamamışız canımızı.
Vefasız bir yâra kalpte kalmış, bizi bir kenara atmışlar.
Anladın mı?
Hicran destanını kendinden oku,
Mecnun'dan duyup da rivayet etme.
Aşkın Leyla'sını gördünse söyle.
Söz temsili bulup hikayet etme.
Yüz bin Leyla doğar alemde her gün,
Senin aradığın zevk, sefa düğün.
Tutacağın işi önceden düşün;
bak, ben yara gibiyim, gönlünde bir yara gibiyim.
nalan, sal beni gideyim, ömründe bir kara meleğim.
Şehrin kirli saçlı kederi
Ve efsunlu bir öğlen güneşiyle çağlıyor kanlı dere..
İçinde et bırakmış, can bırakmış bir şiir gibi adın.
Yarama sardığım peygamber çiçeği kokusu
Ve suyun ince belinden tutmuş bir sevda korkusu..
Başını eğdiğin küslüğün gölgesinde ağlıyor çiçekler.
Düşüp kendimi incittiğim sabahlar kadar yorgun ve uykulu kalbim.
Gecenin rengi kara..
Canımda tuttuğum, tuz ve yara
Sürgün
nicedir seyduna'nın dağlarında kuşlar yerine
kurşunlar kanat çırpardı.
kurşun, kendi çığlığına uyanır,
kendinden utanırdı bu coğrafyada,
ki hiç sevmedi sesini, ismini...
ölüm arayan, ışığında oturur ağlardı.
ne zaman çığlık kopsa, bilirdi,
ardı derin susku kuyusu olurdu,
bir yaprakta olsun solumazdı hayat.
şehirleri birbirine
Dedim: “Yâr mısın, yara mı?”
Dedi: “Vuslat gözüyle bakarsan yår,
hasret gözüyle bakarsan yara...
Seviyorsan bakma zarara kâra!”
Dedi: “Ey yår! Heybende ne var?”
Latife Hanım ile Mustafa Kemal’in sırrı: Kanlı yelpaze
Latife Hanım-Mustafa Kemal evliliğinin gergin anlarından biri...
Sinirini yelpazesini avucuna vurarak gidermeye çalışan Latife Hanım, elini kanatır. Atatürk, tokat atmaya yeltenir.
Fakat Latife Hanım kendini müdafaa için elini siper etmeye kalkınca kanlı parmaklar Atatürk’ün yüzüne isabet eder...
Mustafa Kemal Atatürk’ün hayatına giren