Sözelci
Karanlık yollardan geçtik
Zehir gibi sular içtik
Bir yanımızda ölüm
Bir yanımızda yâr sevdik
Bir değil, binbir kere
Sırat köprüsünden geçtik
Cehennem denen illetin
Ta göğsünü deldik geçtik
Bu yolda dönenler oldu
Mum gibi sönenler oldu
Yâr göğsüne baş ko'madan
Vurulup düşenler oldu
Geceler yalınayak, geceler inzivada
İnsanlığın salâsı okunuyor, elveda!
Gündüzün siyahından ufka karanlık çöktü Hicabından günahın kardelen boyun büktü
Günebakan çiçeği dönüp bakar mı bize?
Feryad u figan etsek nefis gelir mi dize?
Ömür yitik sermaye kelebeğin misâli
Tarumar gülistanım, talan ettim visâli
Yâ İlâhi affeyle, gayrı dilim
Ölüm
Bir taht inşa etmiş kendine Ölüm
Uzak batıda yalnız bir şehirde,
İyi ve kötü ile en iyi ve en kötünün
Sonsuz dinlenmeye çekildiği.
Benzemez bizim olan hiçbir şeye
Türbeleri, sarayları ve kuleleri
(Zamanın ötesinde ürpertisiz kuleler).
Yükselen rüzgarların uysalca göklerden bıraktığı,
Hüzünlü sular sarar çepeçevre.
Kutsal göklerden nur inmez
Uzun
Beni de kırdılar, içimden kırdılar
Karanlık camlardan sular akıyordu
Şimşekli bir boşlukta saat vurdu
Beni de kırdılar, belki yalnızdılar
Belki onların da çocukluğu yoktu
Bütün şarkılara kapalıydılar..
Attila İlhan
Aynı banyoda iki kez dujj alamazsın; çünkü üzerine hep farklı sular akar.
(Üstat Karanlık'a saygıyla..)
"Herşey değişir, herşey akar."
Herakleitos (Karanlık)
Nuh Tufanı
Nuh Tufanı oldum olası ilgimi çekti benim.
Bu yüzden, Nuh Tufanı ‘nın ardından Nuh Peygamber'in yeryüzüne gönderdiği güvercinlerin hikayesinden söz etmek istiyorum size. Özellikle üçüncü güvercinin hikayesinden.
Stefan Zweig ’in Nuh Tufanından esinlenerek ve Eski Ahitte geçen hikayeyi biraz değiştirerek yazdığı "Üçüncü Güvercinin
Dalgalar büküldü,sular eğildi,
Karanlık denizden ay geldi geçti.
Belkide hayaldi,gerçek değildi,
Dörtnala bir deli tay geldi geçti...
Büyük bir oda. Bahçeye açılan bir pencere
Ortada bir masa
Yanda bir kapı
Daha birkaç şey: Örneğin bir yunus balığı camdan, bir heykel
Sabah. Duvarda gün tanrıları
Rezneler, sedef otları, küpe çiçekleri görünür pencereden
Görünür ama görünmez
Yani hiçbir şey yerinde değil pek. Bugün ne?
Salı! O bile yerinde değil
Bir bardak, bir sürahi yerinden
Dalgalar büküldü,sular eğildi,
Karanlık denizden ay geldi geçti.
Belkide hayaldi,gerçek değildi,
Dörtnala bir deli tay geldi geçti...
“Yeşeren bir ağacım dünyada, kuruyup gittiğimde kim bilecek?”
İnsanlar görmezler. Kendi kendine yeten şeyler hep görmezden gelinirler. Bir ağacın sesi çıkmaz, sen sulamazsan yağmur sular, sen sevmesen kuşlar konar dalına, sen ısıtmasan güneş ısıtır içini. Ama kendi için yaşasa da hep fedakardır ağaçlar. Önce köklerini güçlendirir, bir kaynak arar kendine. Sonra yeşillenir. Oksijen salgılar insanlar için,