"Müminlerin birbirine merhamet ettiğini, sevdiğini ve yardımına koştuğunu görürsün. Onlar, organlarından biri rahatsız olduğunda diğerleri uykusuz kalarak ve ateşlenerek acısını hisseden vücudun organları gibidirler."
Sayfa 16Kitabı okudu
Kurumaya yüz tutan merhamet pınarları akmaya başlamaz, kalpler bir yürek olmaz ve eller birbirine kavuşmazsa insanlar bir bir ölecekti.
Sayfa 13Kitabı okudu
"Ve (Allah), onların kalplerini birleştirmiştir. Sen yeryüzünde bulunan her şeyi verseydin, yine de onların gönüllerini birleştiremezdin. Fakat Allah onların aralarını bulup kaynaştırdı. Çünkü O, mutlak galip ve hikmet sahibidir."
Enfâl, 8/63
Sayfa 11Kitabı okudu
“İyi olacak, hepsi geçecek, dünya bir kardeşlik bahçesine dönüşecek, hepimiz mutluluk içinde yaşayacağız, demeyi çok isterdim ama artık yalan söylemeyi kendime yediremiyordum.”
Sayfa 153Kitabı okudu
"Kötülük rüzgârlarını durdurup birbirimizin yaralı göğüslerine kardeşlik tesellisinin merhemini sürmeliyiz. "
Sayfa 292 - Türkiye iş bankası yayınları 49.basım
Büyük bir kardeşlik duygusu;halk türkülerindeki arkadaşlığın,mahpuslardaki dayanışmanın,ölüm mahkumlarındaki ümitsiz yardımlaşmanın belirtilerini toplar,ondan bir hayat yaratır;bu hayat bizi tehlikeler içindeyken ölümün gerginlik ve terk edilmişliğinden çekip alır ve ele geçen saatlerden,hiç de patetik (acınası) olmayan bir şekilde,kaçamak istifadeleri sağlar.Değerlendirmek isterlerse bu, hem kahramancadır,hem de bayağı.Fakat kim isteyecek?
Sayfa 208 - Everest YayınlarıKitabı okudu
DÖRDÜNCÜ DÜSTURUMUZ:
TEFANİ
Kardeşlerinizin meziyetlerini şahıslarınızda ve faziletlerini kendinizde tasavvur edip, onların şerefleriyle şâkirane iftihar etmektir. Ehl-i tasavvufun mabeyninde "fena fi-ş şeyh, fena fi-r resul" ıstılahatı var. Ben sofi değilim. Fakat onların bu düsturu, bizim meslekte "fena fi-l ihvan" suretinde güzel bir düsturdur. Kardeşler arasında buna "tefani" denilir. Yani, birbirinde fâni olmaktır. Yani: Kendi hissiyat-ı nefsaniyesini unutup, kardeşlerinin meziyat ve hissiyatıyla fikren yaşamaktır. Zâten mesleğimizin esası uhuvvettir. Peder ile evlâd, şeyh ile mürid mabeynindeki vasıta değildir. Belki hakikî kardeşlik vasıtalarıdır. Olsa olsa bir üstadlık ortaya girer. Mesleğimiz "Haliliye" olduğu için, meşrebimiz "hıllet"tir. Hıllet ise, en yakın dost ve en fedakâr arkadaş ve en güzel takdir edici yoldaş ve en civanmerd kardeş olmak iktiza eder. Bu hılletin üss-ül esası, samimî ihlastır. Samimî ihlası kıran adam, bu hılletin gayet yüksek kulesinin başından sukut eder. Gayet derin bir çukura düşmek ihtimali var. Ortada tutunacak yer bulamaz.
Bilinmelidir ki fütüvvet; dayanışma, kardeşlik, doğruluk ve mürüvvettir. O, nübüvvetten ilhamla ortaya konmuş bir yoldur. Fütüvvet, harâm yemek ve günah işlemek değildir. Bilakis Allah Teâlâ'ya ibadet etmek, şeytana karşı gelmek, düşmanlığı terk etmek ve Kur’ân-ı Kerim ile amel etmektir.
İbn Mi’mâr
Kan kardeşliği Türk örf ve geleneklerinde büyük bir öneme sahiptir. Kan kardeşi olmaya karar verenler gerçek bir kardeş hatta daha da öte bir bağ ile bağlanmış kabul edilirler. Bu bağ, savaş ya da ölüm durumunda ailelerin birbirine emanet edilmesine kadar varabilen bir kardeşlik akdidir. Kan kardeşliği bir ayin ile gerçekleştirilir. Bu ayine göre kan kardeşi olmaya karar verenler, ancak kanlarını akıttıkları kımız dolu kabı birlikte içerek ve birbirlerine karşılıklı hediyeler vererek kan kardeşi olabilirler. İlk kan kardeşliği ayini Saka Türklerinde görülür ve bu ayini Herodot, Herodot Tarihi adlı kitabında ayrıntılı bir şekilde anlatır.
Sayfa 41Kitabı okudu
