Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Katherine May / Kış Geçerken
Herkesin hayatında iyi ve kötü zamanları olur. Bazen her şey o kadar üst üste gelir ki kasvetli kara günler içinde buluruz kendimizi. Tıpkı kış mevsimi gibi. Unutmamamız gereken ise kışın bile kendine göre bir beyazlığı ve bir güzelliği olduğudur. #KışGeçerken otobiyografik bir eser. Yazar, eylül ayından başlayarak
Çocuk kitapları edebiyatın vodkası gibidir.
“Çılgın bir iyimsermişim gibi gözükme riskini göze alarak diyorum ki çocuk edebiyatı size, yüreğinizi açarak okumayı yeniden öğretebilir.”
Neden mi çocuk kitapları okumalıyız? Burda sıralayamayacak kadar çok sebep vardır, biz bir yerden başlayalım)
1. Çocuk kitabı okurken, yeniden bir çocuk gibi okuma şansınız olur; ihtiyari bir fazlalıkmış
her kitapta smut arayan biri değilim ama buna lazımdı, karakterler içimde yarım kaldılar.. keşke bi ek bölümde bari olsun anlatılsaydı da görseydik kdkdks anlatımı kadının bizimle sohbet etmesi şeklindeydi hoşuma gitti ama kendi kendine spoiler verdiği kısımları sevmedim. mesela "işte bu yüzden beni öptü" dedikten sonra öptüğü sahneyi anlattı. birden gelseydi "aaayyğ" olurdum ama böyle hevesim gitti. üzerinde durulması gereken sahneler bize oranın olup bittiğinin bilgisinin verilmesiyle geçiştirildi. anlatılsaydı belki konuyu süründürmüş diyebilirdim ama anlatılmayınca da içimde kalmış oldu. sahneler arası geçişte siyah ekran veren bi dizi gibiydi, görmek istediğim yerleri göremedim yani. romcomlarda hayattan ders verilicekse bunun direkt denilerek yapılmasını pek sevmiyorum o yüzden olayın sonunda "❀sevgiyi siz yaparsınız, birilerini sevmeden kendinizi sevin❀" vırt zırt denilmesini sevmedim dkdowl. adamın annesi, kadının da toksik patronu sayesinde iki karakterin de kendi hayatlarında oldukları ortamları sevdim, hiçbirinde sıkılmadım. adamın düşünceliliği, kadından etkilendiğini saklamaması, duygularına karşı dürüst olması tatluydu, çifti baya sevdim. sırıtarak okumadım ama 5 6 yerde sesli güldüm, eğlenceliydi. aşktan ölmedim ama keyif aldım. okunurr
Bu incelemede modernist edebiyatın önde gelen temsilcilerinden Katherine Mansfield'ın 1919 isimli anı-günce türündeki eseri hakkında deneyim ve görüşlerimi ele alıyorum.
Öncelikle yazar ile başlamak istiyorum: Katherine doğum adıyla Kathleen, 1888 yılında Yeni Zelanda'da İngiliz kökenli bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelmiş. Genç
Binlerce kez okusam, binlerce kez daha okumak isteyeceğim!
"Ama ya ölürsen? Sen ölürsen ne olacak? "
Umarım paralel evren teorisi gerçektir. Ve ben ölmeden boyutlar arası geçiş sağlanır. Çünkü bu kitabı tekrar tekrar, farklı versiyonlarıyla okumak için bile neler vermezdim ki?..
Jess, koşmayı ve resim çizmeyi seven, kendi halinde bir çocuktur. Fakat okullarına yeni gelen bir kız onu koşu yarışında geçince yeni bir arkadaşlık filizleri toprağı deler. Bu iki farklı çocuk kendi krallıklarının kral ve kraliçesi olurlar. Krallıkları ise "Terabithia" dır.
Kitabı yıllar önce okumuş ve filmini izlemiştim. İkinci okuyuşumda kitaba daha da bağlanmıştım ve şimdi... Kitap benim için doğaüstü bir eser. Bu kitap benim içimde bir krallık kurmama sebep oldu. Umarım o krallık hala yaşıyordur.
Karakterlerin dostlukları beni o kadar çok etkiler ki her seferinde. Lessie'nin hayat doluluğu. Jess'in yumuşak yüreği. May Belle'in sevimliliği. Terrien'in hareketliliği.
Kelimeler bu şaheser için kifayetsiz kalır.
Umarım bir gün siz de bu şaheserle tanışırsınız.
Umarım Terabithia'nın köprüsü bir gün bizim için de görünür.
Umarım hepimiz Terabithia ormanlarında kutsanırız.
Teşekkürler size Terabithia'nın Kralı ve Kraliçesi...
148 syf.
6/10 puan verdi
Spoiler olur mu, bilmem ama kin kusacağım.
Öncelikle çok sinirli olduğumu belirtmeliyim. Bu yüzden bu incelemede saçmalayabilirim, haberiniz olsun.
Kitaba başladığımda çok şeker ve eğlenceli olacağını düşünmüştüm ama ilerledikçe gerildim, “n'oluyoruz ayol” kıvamına geldim. Ya bunlar çocuk kitabı diye geçiyor değil mi, ben genellikle kafa dağıtmak için okurum böyle kitapları.
Ama sanki inadına yazarlar kıyısından köşesinden acı, hüzün ya da ölümü süs gibi konduruveriyorlar.
Bu kitapta da yazar sanki "bu sıradan çocuk kitabını nasıl etkileyici kılsam da insanlar çok mükemmel, çok gerçekçi bir kurgu desinler" diye düşünerek yazmış gibi geldi bana. Zaten burada bir sorun yok; takıldığım kısım bu yazarların sürekli ölüm gibi, sıradan bir çocuğa ağır gelecek kavramları olay örgüsüne alet etmeleri.
Umarım derdimi anlatabilmişimdir ama okurken ne kadar sinirlendiğimi asla anlatamam. “Ya nasıl olur ya, yazıklar olsun” demişimdir. İki çocuğun masum dostluğunu ve kurdukları sınırsız hayal gücünü ne kadar hoş bir dille anlatsa da yukarıda bahsettiğim 'epilog sorunları' sebebiyle kitap benim gözümden düştü.
Ortalama bir kitaptı, yine de öneririm. Verdiğim paraya da acımıyor değilim yani, gülmek ya da eğlenmek için almıştım –beni ağlattı.
Unutmadan, çocuk edebiyatı yazarlarına duyurulur: Ben artık 'çocuk kitabı' diye okumaya başladığım kitapları 'kült psikolojik dram filmi' izlemiş gibi bitirmek istemiyorum.
Alıntılar:
#101641850
#101569617
#101464010
#101283990
#101569887