Gün asra bedel olduğunda
Çingiz Aytmatov kalemini ne çok özlediğimi farkettim yine. Bütün eserlerindeki merhametli ve sonuna kadar iyi niyetli yanı huzur vermiştir her zaman bana. Bu romanında da öyle oldu.
Kırgız edebiyatı temsilcisi, burada kazak bozkırlarında yaşayan sıradan insanların dünyasını ele almış.
Kendisi siyasetin içinde olmasına rağmen o dönemde Sovyetler Birliği’ndeki siyasi idari eksiklikleri aksaklıkları, saçmalıkları üstü kapalı ve kabuledilebilir şekilde eleştirebilmiş olması (bazı kısımlarını sonradan çıkarması gerekmiş olsa dahi - Sovyet diktatörlüğünü bilenler bilir) büyük cesaret örneği sayılabilir.
Kardeşlik, dostluk, aşk, vefa, savaş sonrası, köy hayatı, uzay, SSCB iç ve dış siyaseti gibi çok geniş yelpazedeki konuları ustalıkla bu romanda harmanlayan en sevdiğim bu yazar muhakkak okunmalı. Çünkü işte o zaman “gün olur asra bedel”.
Eserin sonunda çevirmenin belirttiği üzere, romanı tam okumuş olmak isterseniz sonrasında “Cengiz Han’a küsen bulut” romanını (Abutalip’in savaş zamanları, KGB işleyişi hakkında) da okumak şart oldu.
Cengiz Aytmatov 
Gün Olur Asra Bedel
Ne diyebilirim ki, söyleyecek çok şey var ama kelimeler yetersiz. Kadın sünneti kulaktan dolma bilgilerle bazı yerlerde var olduğunu bildiğimiz bir uygulama. Ama maruz kalan çocukların nasıl canlı canlı kesilip acı çektiğini bilmiyordum, sünnet sonrası, hayatlarında en temel tuvalet ihtiyaçlarını giderirken bile ömür boyu nasıl acılar çektiklerini bilmiyordum, onların sünnetle kadın olduklarını, acıdan ve korkudan şok geçirdiklerini, bazılarının kanamadan ya da enfeksiyondan öldüklerini bilmiyordum. Kıyafetimize uygun ayakkabı bulamamak ya da ayakkabımıza uygun çanta bulamamak bizim için büyük problemdi, oysa bilmem kaç yaşında giydi ilk ayakkabısını çölde yılanların akreplerin dikenlerin arasında çıplak ayakla dolaşan Waris ve Waris gibi çocuklar. Evet dünyada savaş var. Sadece topla tüfekle yapılan bi savaş değil, dünyanın bir çok yerinde yaşam savaşı var, hayatta kalabilmek için mücadele var, küçük çocuklara tacizler var giysisiz dolaşmak var. Oysa biz eltimizin nişanında giydik diye görümcemizin düğününde giymiyoruz aynı elbiseyi. O abiyeyi dolabımızda çürütüyoruz da bir başka günde giymiyoruz, elbisemize uygun ayakkabı bulmak için şehir şehir geziyoruz bazen. O renk pantolonla o kazak olmuş mu diyoruz. Olsun halbuki neden olmasın ki ama olmadı insanlık adına gerçekten bazı şeyler hiç olmadı, olmamaya da devam ediyor. 
Çöl Çiçeği 
Waris Dirie
