Nice sevinçler vardır ki sonları kederdir.
Nice hüzünler de vardır ki sonu kurtuluştur.
Ebû Bekir-i Dükkî (k.s)
Yaşama beraber tutunmaya çalışan insanların birlikte ölmelerinden daha doğal ne olabilir. Ölümün bile güzeli var, bak.
Ölümden söz etmeyelim bu gece. Bu gece birbirimizi ne kadar sevdiğimizi anlatalım. Sen bana rüzgârda kalbimi yakmayı öğrettin, biliyor musun? Bugüne kadar o kalbi hep başkaları yakmıştı. Ama şimdi ben yakıyorum. Rüzgârlara inat... Aşkın ateşiyle yakabiliyorum artık kendimi. Şimdiye kadar hep unuttuklarım çektirdi bana... Hatırladıklarım daha da fazla. Aşka inancım kalmamışken gönderdi Allah seni bana. Kalbini yakıyorsam alevlerinde yanmak içindir.
Âşık olan sürgün yerini doğduğu yer sanır. Ne garip bir kederdir ki bu beni sana sürgün etti bu hastalıkla ama ben sürüldüğüm yerde doğdum yeniden senin aşkınla.
Seviyorum seni. Yaşarsam, Allah bana yine yeniden bir hayat verirse sevmeye devam edeceğim. Hem de hayatın bizi ölüme teslim eden gerçek olduğunu bile bile... Öle öle...
İzlerinin olmadığı bir gökyüzü tabuttur bana. İçinde sen olmayan bir hayatı, içinde sen olan bir ölüme yeğlerim.
Bir gün yanına kadar gelebilecek miyiz hep arkasından baktığımız zamanın?
Ve o zaman bizi ne zaman kavuşturacak ölümün içindeki ölümsüzlüğe?
Güneş her gün doğuyor ama hayat her gün yeniden başlamıyor. Bizimkisi, yitik bir umuda tutunmak değil mi zaten? Zaman o umudu bize getirecek olan bir köprü sadece.
Özledim Toptaş'ı...
Bir Hasan Ali Toptaş gerçeği var Türkiye'de.
Ben adamın kalemine aşığım, hayranım, bayılıyorum, sitede bunu bilmeyen de yok artık.
Nasıl böyle cümleler kurulabilir, adam onu okuyanı bile yazar ediyor, nasıl bir kalemse... Cümle mühendisi demiştim kendisine bir incelememde. Her kitabı bir mühendislik harikası bu adamın.
Toptaş okumak bir
Sessizlik yorgunluktur.
Yorgunluk değilse kederdir,
Değilse hasrettir.
Değilse acıdır,
Değilse bir düşünce,
Bir anıdır.
Veya bütün bunlardır.
Veya bunlardan bazıları...
Mehmed Uzun
“Nice sevinçler vardır ki sonları kederdir.
Nice hüzünler de vardır ki sonu kurtuluştur.”
| Ebû Bekir-i Dükkî (k.s)
Hayırlı sabahlar.
Bu yaştan sonra saç bile ağaran bir kederdir Gönül güneşini kaybetmiş batan bir ülkedir
Mefâ'îlün Mefâ'îlün Mefâ'îlün
Küdûrât-ı alâyıkdan derûnun sâf kıl zîrâ
Bu dünyâda safâ zannetdiğin şeyler kederdir hep
İnsanı Hakk'a erişmekten alıkoyan dünyevî meşgalelerin sana verdiği kederden derununu saf kıl, onların sana üzüntü vermesine mani ol. Zira bu dünyada safa zannettiğin şeylerin hepsi netice itibariyle kederden ibarettir.
Aşk nedir?
Insanın yaratılış fıtratının özünde var olan hamurun mayasıdır aşk. Varoluş sebebi de diyebiliriz. Yaratıcı yani Allah belki de duyguların en güzeli olan aşk ile yarattı. İnsanın özüne bu duyguyu yerleştirdi. Çünkü kendisini ve kendisindeki mükemmelliği ancak aşk duygusuyla kavrayabilelim diye..
Bazen aşk insanlglunun zaafıdır. Ama neye kime kime karşı... Aşk bir bakış bir görüş bir hissediş bir istikrardır. Bir çiçeğe bakar ondaki güzelliği görür o mükemmel sanatla o çiçeğin sanatkârının varlığını hissedip ona aşık olup ve bu aşkın istikrarını sağlamaktır. Keza bu bir karşı cinse de duyulan bir histir. Karşı cinsteki özellikler sendeki eksiklikleri tamamlıyor ise Mevlanaya göre o anda ortaya çıkan histir aşk.
Bazen de elemdir aşk. Kederdir gamdır. Ve nihayetinde imtihandır. Sevgilinin hatrına ondan gelen acıya dirayet göstermektir. Çünkü imtihana aşksız tahammül edilmez. Aşk ta imtihansız tamama ermez. Ve ne diyor yine Mevlana "Aşk davaya benzer acı da şahide. Şahidin olmadan davayı kazanamazsın."
Sonunda vuslatın olduğunu bildiğin için sabretmektir. Beklemek, özlemek... Belirsizliktir kimi zaman... Uzun bir yolda yururcesine... Ve yolun sonu nereye gider diye düşünmeden sadece ilerlemektir..
Ve nihayetinde hakikate ulaşmaktı Aşk. Davayı kazanıp vuslata ermek ve en sevgilinin huzuruna erişmekti...
Kendi kalemimden. Umarım beğenmişsinizdir 😊