Nur S.: "Özledim Toptaş'ı...": Özledim Toptaş'ı... Bir Hasan Ali Toptaş gerçeği var Türkiye'de. Ben adamın kalemine aşığım, hayranım, bayılıyorum, sitede bunu bilmeyen de yok artık. Nasıl böyle cümleler kurulabilir, adam onu okuyanı bile yazar ediyor, nasıl bir kalemse... Cümle mühendisi demiştim kendisine bir incelememde. Her kitabı bir mühendislik harikası bu adamın. Toptaş okumak bir...

Bir Hasan Ali Toptaş gerçeği var Türkiye'de. Ben adamın kalemine aşığım, hayranım, bayılıyorum, sitede bunu bilmeyen de yok artık. Nasıl böyle cümleler kurulabilir, adam onu okuyanı bile yazar ediyor, nasıl bir kalemse... Cümle mühendisi demiştim kendisine bir incelememde. Her kitabı bir mühendislik harikası bu adamın. Toptaş okumak bir ayrıcalık bana göre, başka bir haz, başka bir dünya. Tolkien'in "Orta Dünya'sında" dolaşmak gibi mesela. Daha gerçek ama, elle tutulur, gözle görülür, anti fantastik kitaplar Hasan amcanın kitapları. Tutup sizi kollarınızdan gerçeğin tam ortasına bırakıveriyor, siz farkına bile varmadan. Çeşitli kapılardan geçiyorsunuz bu yolculuk sırasında. Katmanlı şekilde gerçeğin tam merkezine iniyorsunuz. İndiğiniz anda bir tokat aşkediliveriyor suratınıza. Uyanıyorsunuz, bakıyorsunuz ki o ardı arkası gelmez cümlelerin sonunda kaçınılmaz bir gerçek yatıyormuş meğer. Ayaklarınızın ucuna seriliveriyor, bakıyorsunuz, geri dönülmez bir yolun sonuna ulaşmışsınız. Sessizce buyur ediyorsunuz katilinizi gönlünüze. Gelmişsiniz, o kadar yol tepmişsiniz, "binlerce hüzünlü hazla" iç içe geçmişsiniz yol boyunca. Bırakıp gidebilir misiniz? Her gerçek bir katildir, ağzımıza gemdir, yüreğimize gamdır, başımıza kederdir. Acıdır bazen biraz, bazen tatlıdır belki, bazen vicdansız. Ama gerçektir işte kaçamayız. "Gürgen dalı" gibi titreriz karşısında, "ölü bir zaman gezgini" gibi dolaşırız sokaklarda duyduklarımızın ağırlığıyla. "Heba" oluruz, "gecelerin gecesinde," içimize atılan siyahlıkla geceye karışırız. O siyahlıklar içinde "yalnızlıklarla" boğuşuruz. "Başlarken yalnızızdır zaten, bitirdiğimizde daha da yalnız oluruz." Karmakarışık hisler bombardımanı altında palas pandıras koşarken "uykuların doğusuna," bir "gölgesiz" durdurur bizi küçük bir el hareketiyle. Anla, der, bu böyledir. Fark et, hisset, gör. Durursun, "harfler ve notalar" geçer dört bir yanından. Fark edersin, hissedersin, bakarsın ve görürsün o zaman tamamı göz oluvermiş bir bedenle. Anlarsın, katilindir yüreğine buyur ettiğin o gerçek. Ölürsün, bakarsın boş gözlerle gökyüzüne. Beklersin çaresizce, beklersin ki belki "kuşlar yasına gelir diye..." KörKalem-Nur Akkül Bknz: *