Burcu Bozkurt
@kedimektuplari
Marmara Üniversitesi
İstanbul
16 okur puanı
Ocak 2016 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
yattığımda en büyük tedirginliğim ve korkum tekrar kalkacak olmamdı. sabahları kendime ait olmayan bir geceden ve uykudan kendimi sokaklara atıp, sağda solda kaybetmek istediğim vaktime talip arıyordum.
başka her şey silinip yok olabilir,
her şey ölür, seve seve ölür.
kendisinden ürediğimiz
ölümsüz anne kalır yalnızca.
oynaşan parmağı
adımızı yazar geçici havaya.
hiçbir duyguyu küçümseme, değersiz bulma. iyidir, çok iyidir hepsi de, nefret de, haset de, kıskançlık da, zalimlik de. zavallı, güzel, muhteşem duygularımızdan başka bir şeyden beslenmeyiz, haksızlık yaptığımız her duygu söndürdüğümüz bir yıldızdır.
Okur Takip Önerileri
ruhsal olanı, yalnızca eksik olan tenselliği telafi etmek için kullanırsan tensel olanın değerini abartmış olursun. tensel olan, ruhsal olandan bir gram bile daha değerli değildir, tersi de geçerli değildir. her şey eşittir, hepsi de aynı değerdedir. bir kadına sarılmak da bir şiir yazmak da aynı şeydir. aşk, yanıp tutuşma, duygulanma gibi şeyler esassa, işte o zaman athos dağında keşiş olsan da fark etmez paris'te gününü gün eden biri de.
"yaşamanın bir sebebi yok,” dedi, "sebebi biz uyduruyoruz. yaşamak bu demek, hayat denen bu şeyi sürdürebilmek için sebep yaratmak."
yaşanmıştan kurtulmak yok. unutup kurtulmak yok. toprağa girene kadar peşini bırakmıyor yaşanmış olan.
anlatabilmek için anlatılacakların olgunlaşmasını beklemek lazım. bir acıyı zamansızca anlatmak dokusunu bozar, beklemek lazım.
dünyanın dışından, milyonlarca yıl uzaktan ona bakan bu yıldızlar evrenin akıl almaz sonsuzluğunu değil, bu dünya üzerindeki yalnızlığını, yabancılığını, gereksizliğini hatırlatıyordu ona, içini ürpertiyordu.
nasıl bir anlamdı bulmak istediği, neye dairdi, bir fikri yoktu gerçi ama elde ettiğinde işte bu diyeceğini sanıyordu. olmadı. bugüne kadar hiçbir şey için işte bu dediği bir an bile yaşamadı.
o geceye kadar birlikte vakit geçiren iki adamdılar. bu konuşmalardan sonra derin bir şey oldu aralarında. mürşit, madenci'nin yakışıklı yüzünde koyu bir gölge gördü, tanıdığı bir şeydi, aynada sık sık karşılaşıyordu bir benzeriyle. böylece ikisinin de içlerindeki boşluğu benzer bir kederin doldurduğunu anladı. onları birbirlerine yaklaştıran şey de bu oldu, keder, aslında kederden çok günahlarının altında ezilmeleri.
hikayeler insanı kendi kuyusundan çıkarır, başkalarının kuyularına atar.
ellerini severim, gözünün rengini severim. içime ondan durmadan yağmur gibi bir şeyler yağar.
beklersem gelmez ki. beklemesem gelir mi? umut vardır. beklemediğim zaman umut vardır.
insanlar her yerde böyle. yaldızlı karyolalarda çift yatanlar bile tek. yalnızlık dünyayı doldurmuş. sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey. burda her şey bir insanı sevmekle bitiyor.
sokakların içinde sırtımda talihim, sırtımda kendim, yürümeliyim.