Konuşamadım. Konuşmaya çalıştım ama yapamadım. Kelimeler diken olup battı göğsüme.
Sayfa 220Kitabı okuyor
“Kelimeler, albayım, bazı anlamlara gelmiyor.”
yine zifiri kelimeler sızıyor
düşünsem hatırlarım dediklerime.
siyahkar kelimeler sızıyor aklımın
dehlizine ki önceleri serin sözler
dingin yalnızlıklardı oyalandığım.
Yüce hisler ve hassasiyetlerin söz konusu olduğu dönemlerde -savaş da bunlardan biridir- bazen kelimeler bütün anlamlarını yitirir ve dil dediğimiz şey hem gücünü hem de etkinliğini kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya kalır.
Sayfa 322Kitabı okuyor
Anlamak istediğini duyardı karşındaki. Kulaklar işgal altına girince kelimeler kaybederdi savaşı. Bundandır kalbinin yoldaş bildiğine içini dökme isteği… ‘’
