Doğarken annen baban, yolunu gözlemişti,
Ölürken başucunda, çocukların ve karın.
Defnini yüze yakın, yaşlı göz izlemişti,
Bakalım kim gelecek, mezar taşına yarın.
Geçtiğin bir muamma, kapısıydı sadece,
Şimdi altında toprak, üstün topraktan yığın.
Uzaklaştı dostların, ilk defa sen bu gece,
Farkına varacaksın, mutlak bir yalnızlığın…
Kemal Tahir ÖZCAN