Zaten aşk istediğini istediğine benzetmekten başka bir şey değildi belki de.
.
.
Zaman denen illet hep aynı düzende geçip gitmezdi. Zamanın bazen durması, işlerin durduk yere sarpa sarması, o sonsuz gibi görünen akışın bir yerde kesilmesi gerekirdi.
.
.
Sayfa 14Kitabı okudu
Ben tamamlanmadım. Eksik kaldım. Bir parçasını bir yerlerde kaybetmiş herkes kadar üzgün baktım dünyaya. Her şeyde gözüm kaldı. Çok konuşanlardan olmadım. Çok gülenlerden olmadım. Tam doymadım. Ağzımı açtığım anda içime o eski yara gelip oturdu hep. Dudağımın kıyısında yarım bir gülüş, öylece kalakaldım. Bir zamanlar Hasan Dağı'nı bile aşan deli bir şelale gibi akarken, donmuş bir suyum şimdi. Ne aktım ne kurudum senden sonra.
Sayfa 166Kitabı okudu
Biliyorduk çünkü: Bazı aşklara geri dönülmezdi. Bazı aşkların sökükleri onarılmazdı. Bazı aşklar tamamlanmadığı, yarım kalmaya yazgılı olduğu için güzeldi belki de.
acı geçiyor
acı elbette geçiyor
acı çekmiş olmak geçmiyor
Sayfa 178Kitabı okudu
Seni artık istemeyen bir kadının ruhuna erişmek dünyanın en zor işiydi.
Sayfa 167
sonunda herkes gibiymişim, herkes gibi vazgeçiş
Sayfa 101Kitabı okudu
Bu dünyada birtakım dümenler çevirip bunu kimseye anlatmamak için ya deli ya da veli olmak gerekiyordu. Zamparalar ve düzenbazlar, yaptıklarını birilerine anlatmazlarsa yaşadıkları her şey bir yalandan ibaret olurdu. Onların hikâyesi ancak böyle tamamlanırdı çünkü.
Sayfa 203Kitabı okudu
Martılar ki sokak çocuklarıdır denizin.
Sayfa 158 - Everest