"Bir kitabı okurken geçen iki saatin ömrümün birçok senelerinden daha dolu, daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım."
Necati Dertli, günlük hayatta karşılaşıldığında bir büyük nasihati anlamında dinlenebilecek iyi niyetli biri gibi geldi bana şiirlerinden yola çıktığımda. Kitabındaki her şiirine dikkat etmedim ancak neredeyse hepsini hece ölçüsüne uygun olarak yazmış. Şiirlerinde sürekli bir kavuşamama söz konusu. Kendisi evli olmasına rağmen "Yanındakiyle yaşar, aklındakiyle ölürsün." sözünü yansıtıyor gibi. Yani şiirlerinde birine dargın, kavuşmak istiyor ama olmayacağını da biliyor. Buraya varma sebebim, hiçbir şiirinde "eşim" hitabını kullanmıyor. Oğluna, anne ve babasına, sazına, Hüsnü diye bir arkadaşına bile şiir yazmış onlara seslenerek ancak eşine seslendiği hiçbir yer yok. Şiirlerinden birkaçı ünlü olabilecek nitelikte şiirler. Ancak kendisinin de belirttiği gibi ölümden sonra belki.
Kitabın özelliklerine değinmek gerekirse çok fazla yazım hatası var. Bu gerek yayıncılıktan, gerekse yazardan kaynaklanıyordur ancak rahatsız edici nitelikte. Basit dille yazılmış şiirleri klavyede yazmanın bu kadar zor olamayacağını düşünüyorum. Pek özen gösterilerek basılmamış. Belki de bu yüzden kimse bilmiyordur.