Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
''Ey yok oluşun peşine düşen ziyaretçi! Bu mezarı büyük bir hürmetle ziyaret et ki burada gömülü olan bir iffet ve güzellik alemidir.''
Edebiyatımızın hikayecilik anlamında üstadı Samipaşazade Sezai'nin Küçük Şeyler eserinin bu sitede değinilmeyen noktasına değineceğim.
#Uyarı !
Spoilerı gözden kaçırabilirim o yüzden bu
Öykümüze, Brassard vikontu ve ana karakterimizin seyahat etmekte oldukları arabalarının arızalanıp, kırmızı perdeli bir evin önünde durmalarıyla başlıyoruz.
Aslında başlayamıyoruz desem yeridir, hiçbir kitabı okumak için bu kadar zorlandığımı hatırlamıyorum. Yarısına kadar zar zor, adeta erteleye erteleye geldim o sayfalara. Hatta bir ara uyuyakalmışım kitabı okurken, orası da ayrı bir muamma benim için. Yazarın sürekli bir şeyler anlatıp benim sürekli çevirmen notlarını okumak zorunda kalmam benim biraz canımı sıktı açıkçası, bayağı zorlandım hikayeye tutunana kadar.
Ayrı bir hikayenin içinde okuduğumuz asıl hikayemizin başkarakteri, Brassard vikontu. Henüz 17 yaşındayken orduda görev yapmaya başlayan ve bunun için bahsettiğimiz kırmızı perdeli evden bir oda kiralayan delikanlının ihtiras dolu, cesaret isteyen, belki de ahlak anlayışına çok ters olan yasak aşkını okuyoruz.
Oralara gelene kadar 60 sayfalık kitabı elime bile almazken, hikayenin asıl başladığı yerde kitaba sarıldım. Tam olarak istediğim şeyi verdi bana yazar. Eğer pes etseydim, bu kadar haz alamazdım kitaptan. Kendimi zorladığım için mutluyum.
İlk aşkına bütün ruhuyla sarılan, sonrasında bile ona ihanet edemeyen bir adamın hikayesi aslında. Kaybettiğine bile sarılan, ona hürmet eden, fakat sonrasında geçmişinden kurtulamayan…
Kitabın ilk yarısı için 3/10 diyebilirim fakat sonrası beni tatmin ettiği için puanımı artırdım, yine de aman amanlık değildi bana kalırsa.
Yeraltından Notlar
Bu kitaba bir kaçış yolu demek sanırım pek de yanlış olmaz.
Yeraltında yaşayan bir karakter… toplumdan izole olmak … iç dünyasındaki korkak benlik.
Bunlara bakacak olursak Dostoyevski bu romanında adı sanı olamayan bu karakterin insanlardan yeraltına kaçan, topluma karışmaya cesaret etmeyen (aslında istemeyen çünkü tercih edilmiş bir yalnızlıktır)
144 syf.
·
Puan vermedi
“Kendini düşünmemek ya da başkaları için yaşamak” düşüncesi ahlakın en yüce biçiminin altruizm olduğu inancını miras alıyormuşuz. Bu gelenekte de empati iyi hayatın can damarıdır deniliyor.
Empati…
Zalimlik…
En çok da empati yoksunu insanlara maruz kalmış olmakla birlikte yani başkalarının hislerini paylaşma belirtisi göstermeyen empati
Cengiz Aytmatov’un neden Aytmatov olduğunu anladığım eser. Neden bu kadar sevilip, benimsendiğini anlamlandırabiliyorum artık. Aytmatov'un okuduğum ilk romanı “Toprak Ana”ydı yıllar yıllar önce ancak içeriğini bir kenara koyalım, bana ne hissettirdiğini bile hatırlayamıyorum.
Aytmatov’la ilk ve yeniden tanışmamın eseri “Elveda Gülsarı”.
(Spoiler içerir.)
Öncelikle kitabı çok beğendim ve herkese tavsiye ederim. Bu kitap benim için her okuduğumda farklı duygular ve düşünceler uyandıran bir kitap. Hem çocuklara hem de yetişkinlere hitap eden ve her iki okurunda güzel anlamlar çıkarabileceği ve hayatlarına değinen bir kitap.
Kitapla ilk tanıştığımda daha çok küçüktüm. O zamanlarda
(Bence SPOİLER yok ama okuyanlar spoiler olduğunu düşünebilir, nolur nolmaz ben uyarımı yapmış olayım bunu göz alarak okuyun yorumumu.)
Bu türü seven sevmeyen herkese gözüm kapalı önerebileceğim bir kitap. Favorilerim arasına girecek ve uzun süre dilimden düşmeyecek bir kurgusu vardı. Önceki kitabın üstüne ilaç gibi geldi, aktı gitti resmen. Film çekilecek kadar özenli ve incelikli bir anlatıma sahip. Sansasyon yaratan bir kitap yazdıktan sonra ortadan kaybolan bir psikiyatrisin, satışa çıkarılan evine alıcı olarak giden bir çiftin evde karşılaştıkları olaylar ve sonrasında gelişen akıl almaz şeyleri okuyoruz. Kitabın ilk sayfasından katili tahmin ettim sanıp son bölüme kadar o karaktere söve söve okudum. Adımdan daha çok emindim doğru kişi olduğuna, hatta süreç boyunca katili erken tahmin ettiğim için kendimi havalı bile hissetmiş olabilirim. Yazar öyle bir beyninize giriyor ki o an istemeden inanıyorsunuz, amacına gerçekten ulaşmış. Ama. AMA. Sona gelince öyle DANA gibi bir ters köşe oldum ki. O cümle bittiğinde kitabın kapağını kapattım, önüme koydum ve yaklaşık yarım dakika duvarla bakıştım. Çok daha farklı şeylerle karşılaşacağımı düşünerek okurken, şok üstüne şok geçirdim resmen. Okuyun, pişman olmayacaksınız.
