Söylediğin her yalandan sonra “keşke hep çocuk kalsaydım” deme. Çünkü sölediğin her yalanda yeterince küçüldün zaten gözümde.
LOJMAN
Lojmanda oturmak ayrı bir yaşam tarzı. Herkesin kocasının aynı işi yaptığı bir aileler topluluğu bu. Çalışmayan kadınlar için standart bir hayat: Sabah aynı saatte, hatta aynı dakikada evinden çıkan üniformalı kocalar, pencereden kocalarının servis araçlarına binişini seyreden kadınlar, öğleye kadar ev işleri, öğleden sonra kadın
http://www.hakanevrensel.com/guneydogudan-oykuler-2/Kitabı okudu
“Gün boyunca meşguldüm; oynamamızı istediğin küçük oyunları seninle oynamaya zamanım olmadı. Sana pek zaman ayıramadım. Elbiselerini yıkar, dikiş diker, yemek yapardım, ama resimli kitabını getirip yaşadığın zevki benimle paylaşmak istediğinde, ‘Daha sonra oğlum,’ derdim. Uyuduktan sonra üstünü örter, dualarını duyar, ışığı kapatır ve parmaklarımın ucuna basa basa kapıya yönelirdim. Keşke bir dakika daha kalsaydım. Çünkü yaşam kısa, yıllar hızla akıp gidiyor; küçük bir çocuk çok hızlı büyüyor. Değerli sırlarını tuttuğunuz küçük çocuğunuz artık yanınızda değil. Resimli kitaplar ortadan kalktı, oynanacak oyun yok. İyi geceler öpücükleri ve duyabileceğiniz dualar da yok. Bunların hepsi geride kaldı. Bir zamanlar meşgul olan ellerim hâlâ yerinde; günler boş ve uzun. Keşke geri dönüp benden istediğin o küçük şeyleri yapabilme fırsatım olsaydı.”
Arthur M. Sells
kötüler büyür sen çocuk kalmışsın ...
keşke hep çocuk kalsaydım bee....
Her bayramda keşke çocuk kalsaydım demeyi adet edinir oldum. bu nasıl bir çaresizlik. gerçekten de bayram geldi diye mutluluktan havalara uçmayı yeni aldığım elbiseyi bi hevesle giymeyi özledim. şimdi ise bayrasmak için biryerlere gidileceği zaman bile siz gidin ben gelmiyorum diyorum. Ne acı.
Bazen keşke cocuk kalsaydım dıyorum belki hayat ozaman bu kadar anlamsız gelmezdi...
Ağla Ömrüm-Engin Köykolu
Son sayfamda doluyor artık
Kalemim yoruldu dertlerimi yazmaktan
Tükenmek üzereyim bende kalemim gibi
Göz pınarlarım kurudu ağlamaktan
Gözyaşlarım kalemimin mürekkebi
Belki insana ait tüm duyguları yaşadım
Belki daha yarısını bile tatmadım
Yaşadıklarımdan çıkardığım
Bu hayattan hiç hoşlanmadım
Baştan belliydi böyle olacağı
Dünyaya geldiğim an
Keşke hep çocuk kalsaydım. Canımı yakan tek şey düştüğümde kanayan dizim ve yırtılan pantolonum olsaydı.