Birkaç Sayfa Sözyaşı
ve yine kendimle aynada baş başayım. Orada sadece benim gördüğüm bir vücut var. O vücutsa farklı itici sevilmeyen; dokunulan hissedilen ama sevilmeyen. Annesinin dokunmadığı, öpmediği, kıskandığı, düşmanı, rakibi olarak gördüğü o vücut. Babasının...
O bedenin babası yok. Babalar gerçek değil zaten. Tanrının babaya benzetilmesini şimdi daha
Gerçek olmasa keşke ..!
Avustralyalı Kamileroi'ler, cesaretini kazanmak için cesur bir insanın kalbini ve ciğerini yerler. Avustralya zencileri için bir insanı öldürüp içyağını çıkarmak ve ona sarınmak çok sık rastlanan bir şeydir... Zulular bir düşmanın alnının ortasını ve kaşını yemekle, bir düşmana gözlerini kırpmadan bakma gücünü elde edeceklerini düşünürler...
"İnsanın neden niyesi ya da niyeleri olmalı?" sorusuna kendim üzerinden cevap vereyim. Ne olur sizde detaylı bir şekilde kendi sebeplerinizi düşünün.
Birincisi: İYİ BİR KUL OLMAK
İkincisi: İYİ BİR İNSAN OLMAK
Üçüncüsü: İYİ BİR EVLAT OLMAK
Bunlar paylaşıldı önceki alıntılarda (huzursokagi)
Dördüncüsü: İYİ BİR EŞ OLMAK zorundayım.
Keşke Keşke'ler olmasa..:)
"Hayat Keşke' lerden ibarettir der şair. Doğru mu bilinmez. Herkes için geçerli değildir belki ama, Keşke'ler hayatımız da önemli bir yer kaplıyor.."
Ben zaten öyle manken gibi ortalığa çıkmayı pek sevmem. Bütün dikkatler sizin üzerinizde oluyor, insanlar baştan aşağı, dikkatle süzüyorlar gelinle damadı. Gerçi damattan çok geline bakıyorlar Allah’tan. Bilge bütün bunlardan hiç şikâyetçi olmadı. Kızlar gösteri yapmayı seviyorlar. Bir de gelinlik vardı ki üzerinde, bütün gece o
KEŞKE
Düşündüm de; bu kelime bir insan ismi olabilirdi, şehir ya da ülke ismi de olabilirdi, belki bir hayvan ismi... Belki bir renk ismi... Ama değil! Gözle görünmeyen, bir durumu anlatan olumsuz bir kelime bu kelime. Diğer bir deyişle "pişmanlık"...
Kimim yok ki pişmanlıkları? Dünyanın en başarılı insanlarına sorun, onların bile