o beni ne kadar incitmiş olsa da
onu halâ çok seviyordum,
o'nun kendini affettirmek için
bir çaba içinde olmayışı beni üzüyordu,
bir "merhaba' sının" yaşattığı
bütün kötülüğü, değersizlik hissini
kısacası her şeyi düzelttiğini,
sorun kalmadığını düşünüp
kendimi inandırıyor
ve beni sevdiğini sanıyordum.
ama aslında öyle olmuyor.
hep aynı döngüyü yaşamanın
nasıl bir eziyet olduğunu
fark etmek çok sarsıcıydı benim için.
keşke bunun beni nasıl paramparça
ettiğini
gitmeden
beni terk etmeden önce
o da farketmiş olsaydı...
emina
Rahmetini umarak
Günahkar bir dille;
Allah Azze ve Celle
Ya Rasulallah,
Âlemlere rahmet hayatın geçiyor kalbimizden,
Kalbimizden seyrediyoruz seni.
Yine sana dönmek için her gittiğimde,
Kolun kanadın kırılıyormuş,
Öyle bir gittin ki benden şimdi,
Sendeki kırıklardan olsaydı keşke
Yürek paramparça
.
"Ah, hiçbir şey yapmayışım keşke tembelliğimden ileri gelseydi. Tanrım, keşke öyle olsaydı, kendime ne kadar çok saygı duyardım. İsterse tembellik olsun; benim için, "Kim bu adam?" diye sorulunca, cevap olarak "Tembelin biri!" cevabını verirlerdi. Ben de bunu duymaktan son derece keyif duyacaktım. Demek benim de bir niteliğim ve hakkımda söylenebilecek bir söz olacaktı."
Fyodor Dostoyevski 
Yeraltından Notlar
Bugün ne oldu biliyor musun?
Kalbimden ilk defa
koptuğunu hissettim.
İlk defa sensiz olmayı kabul edip
Seni sevmekten vazgeçtim...
Keşke bir şeylerin düzeleceğine dair
Biraz inanç olsaydı içimde
Fakat beni o kadar yalnız bıraktın ki
O kadar üzdün o kadar yanıltın ki;
Sana dair en ufak bir umut
Dahi kalmadı bende
Halbuki canımı istesen
Nedeninin sormadan verirdim
Ama sen bir nedeni olmadan
Canımı yakmayı seçtin...
Sanırım sevgisi tükendikçe
Öfkeside öyle siliniyor insanın.
En başlarda kin doluydum sana.
Şimdi kırgın bile değilim
Yani kuşlar kadar özgürsün bundan sonra zaten özgürdün
Kanatların kırılsın demiyorum ama
Uçup gittiğin her yer gurbet olsun
Benim yüreğim
Birdaha yuva olmaz sana
Umarım benden bıkmazsın, seversin herkes önce sevdiğini söylerdi umarım sonra bırakmazsın. Söyledikten sonra ağzıdan bir laf çıktıktan sonra hele bir de inandırıcılığı varsa benim inanasım deli gibi kanacağım sevilmeye hasretle kaldığım zaman gelmişse, Yapamıyorum demezsin olmuyor demezsin senden önce başkası vardı seninle de onu unutma
40 yaşındasın Şiiri
Sultanım!
Ey Medine minberinde ' ümmeti, ümmeti ' diye hüznü giyen sevgili
Ey Mekke mihrabında alemler hesabına ' Allah! ' diyen sevgili
Bize lütfu ilahi bahşedilen kapına diz çöktük, beyat ettik
Rabbinden bize ne getirdi isen amenna
Duyduk, itaat ettik...
Haberler uçurmuştun Ebu Hureyre' nin diliyle:
Benden sonra öyle kimseler gelecek ki, keşke peygamberi görseydik de ne malımız ne de evladımız olsaydı diyecekler '
Ve Hz. Enes ile paylaşmıştın özlemini
Beni görmedikleri halde bana iman eden kardeşlerimi görmeyi çok isterdim'
Dursun Ali Erzincanlı
Bugün sınıftan bir kız bana imrendiğini söyledi. Arkaplanı göremediği için bişey diyemedim ama anladım ki imrendiğimiz hayatlar sandığımız gibi mükemmel değil. Hatta arkaplanda yatan bir sürü tehdit var. O yüzden artık başkalarının hayatlarına özenmeyi bırakıp kendi hayatımızı en iyi hâle getirmeye bakmalıyız. Keşke gerçekten göründüğü gibi bi hayatım olsaydı ama öyle değil malesef. Belki başarılı olabilirim ama huzurlu muyum bilemicem.
içimden geldiği gibi...
Geçenlerde 7 yıl önceki fotoğraflı paylaşımıma denk geldim ve üstüne şu yazıyı aynı olduğu gibi yazmışım.
“Keşke hep çocuk kalsaydık da,
en büyük yaramız dizimizde ki yara olsaydı..”
Sonra gönlümden akan yorumumu yazıya döktüm.
“Sorarım 7 yıl önceki bene; ah be canım o zaman senin ne yaran var ve bu yazıyı sana yazdırabilecek ne olabilirdi ki? 😅
Şimdiki beni görsen sen bile gurur duyarsın…
Geçen bunca zaman içerisinde ne badireler atlatmış, ne çetin fırtınalar geçirmiş. Daha kim bilir ne fırtınalara göğüs gerecek…
Yine olduğu gibi ileride gözlerim dolu dolu o zamanki Enes’le gurur duyacağım…
Mutluluk gözyaşı derler ya hani, gururdan da gözyaşı olurmuş. Öyle bir şey… 😊”
Keşke her şeyi bilebilse doğarken insan ne kadar güzel olurdu öyle değilmi deneme yanılma yolu ile öğrenmezdik hata yapmazdı insan hatasız insan olurmuydu'ki? İnsan şu hâliyle insanmı'ki? Katliamlar savaşlar insan her şeyi bilse doğmadan önce bunlar olurmuydu pişmanlıklarımız telafisi olmayan eylemlerimiz yaptığımız eylemlerin sonuçlarını bilirdik mesela toplumda cahil cühela insan kalırmıydı hiç herkes bilgili olursa kime cahil derdik cahil kalırmıydı içlerimiz'de şairler yazarlar, bilim insanları, sanatçılar ve filozoflar toplumun tamamı böyle olsaydı herkes bilgili olsaydı gözleri kör olan bizler mum ışığı ile bilgi aramaya çalışırmıydık karşı komşum yazar şair ve bilim adamı peki ya bizler bilgi ararmıydık? Kitap okur muydu mesela insan? Yada birşeyler izlermiydi peki her şey bilinen toplumlarda suç olurmuydu kötülük olurmuydu mesela dünya kötümü olurdu ahlaksızlık olurmuydu peki ya yaptığı eylemin sonucunu bilerek suç işleyenlere ne demeli insan? İnsan her şeyi bilse hiç şüphe yokki yine ahlaksızlık yapar suç işler ve bulunduğu yeri kaosa çevirmenin bir yolunu bulurdu belki fıtratında vardı bu.