Okuduğum ikinci Hüseyin Rahmi kitabı.
Henüz iki kitabını okumuş olmama rağmen okudukça yazara ve yazdıklarına hayran oluyorum.
Edebi dilinin akıcılığı, tespitleri, karakterlerin gerçekçiliği ve diyaloglar müthiş..
Cumhuriyet bile henüz kurulmamışken bizden, bu nesilden çok çok önceleri yaşamış bir yazar olmasına rağmen; Hüseyin Rahmi’nin tespitleri bugün hala geçerliliğini koruduğu gibi bundan yıllar sonra okunduğunda da bu tespitlerin geçerliliğini koruyor olacağı muhakkak.
Hikaye içerisinde Türk toplumunu ve yaşadığı çağı çok bilinçli ve farkındalığı yüksek bir zihinle işledigi hemen fark ediliyor.
Yer yer övgüler, yer yer toplumsal ve sosyolojik eleştirilerle eserlerinin değerine değer katmış; okuru hem güldüren hem düşündüren o büyülü düzeni kurmayı başarmış bence.
Hüseyin Rahmi okumaya başlama sebebim İlber Ortaylı’nın bir konuşmasıdır. İlber Ortaylının cahillikle ilgili düşünceleri malum.. Huseyin rahmi de işte o ayarda bir yazarımız. Cahilligi bu toprakların insanina yakistiramayan, aklımızdan en üst seviyede istifade ederek bilim ve fen yolunda topyekun ilerlememizi arzu eden, bir ve bütün olmayı, ayrışmamayı ve daha pek çoklarını tavsiye eden okudukça şaşırtan bir yazar.
Belki okumadan önce beklentim düşük olduğundan şimdi fazla abartıyorum bilmiyorum ama okurken cidden çok etkilendim..
Tabi ki okuduğum iki kitap için de çok sürükleyiciydi, unutulmazdı, efsaneydi vs diyemem.. ama herkesin yazara bir şans vermesini ve birrr sürü kitabı olan Hüseyin Rahmi’yi okumaya, tanımaya bir yerden başlamasını tavsiye ediyorum. (Kendimce)
Keyifli okumalar..