“İnsan insanın engelidir.”
Sayfa 121
Selam️ Meşa Selimoviç “Ada”…
1910 Bosna-Hersek doğumlu yazar, Belgrad Üniversitesi Sırp-Hırvat Dili ve Edebiyatı mezunu. Başlangıçta savaş temalı eserler kaleme alıp, sonraki çalışmalarında insan ve kader temasına yönelmiş. Ada da bu yönelimin ürünlerinden biri.
İsimlerini kitabın yarısını geçtikten sonra öğrendiğimiz “Katarina ve İvan” bilinmeyen bir bölgede, yine ismini dahi bilmediğimiz adada yaşayan yaşlı bir çifttir. Aynı durum, zaman için de geçerli, eser esasen zaman ve mekân sınırlamasından azade. Bana göre birbirinden bağımsız da okunabilecek bölümler, kendi içlerinde çiftin ya da çifte yakın kişilerin (canlı) kısa öyküleri gibi, sanki birçok öykü toplanıp romanı inşa etmiş. Balkan edebiyatında alıştığımız etnik teferruattan uzak oluşu, eserin dilini daha duru ve evrensel kılmış.
Tema insan olunca, insanın değdiği dokunduğu, insana değen dokunan, maddi manevi her duygunun hücumuna uğramak, hatta eşyanın enerjisini hissetmek benim hüzün kapılarımı zorladı. En çok “Ölüm” ve “Yaşlı Köpek” bölümlerini okurken burnumun direği sızladı..
Her okurun farklı bir tat alacağını düşündüğüm “Ada” keyifle okuyup tavsiye listeme eklediğim bir eser oldu. Adayı da bir yerden çok insan olarak kabul ettim, her insan yankısıyla ıssız bir ada.
“Mutluluğumuz tüm benliğimizle, yaptığımız her şeyle kaim.” Sayfa 145
Saygılarımla
Ketebe Yayınları
