Akrabalar
İvan İvanoviç PanayevAkrabalar Hakkında
Akrabalar konusu, istatistikler, fiyatları ve daha fazlası burada.Hakkında
“Hem bir insan hem de Petersburglu bir edebiyatçı olunabileceğini bana tek başınıza kanıtladınız.”
(V. G. Belinski’nin Panayev’e yazdığı 26 Nisan 1838 tarihli mektubundan)
“Panayev, gelecekte, bugünkü yaptıklarından çok daha fazlasını ortaya koyacağa benziyor. (...) Her yeni öyküsü, geçmiştekilerin tümünü açık ara uzakta bırakıyor: parlak bir yeteneğin açık kanıtıdır, ancak henüz kendini belli etmemiştir.”
(1842 Yılında Rus Edebiyatı, V.G. Belinski)
Panayev, Akrabalar’da 19. yüzyıl Rus edebiyatında öne çıkan “gereksiz insan” tipine örnek bir kahraman yaratarak, onun ne gibi özelliklere sahip olduğu ve bu özelliklerini nereden kazandığı, aynı zamanda sorun olarak ortaya koyduğu kahramanın neye ihtiyacı olduğu üzerine düşüncelerini kaleme alır. “Gereksiz insan” olarak Grigori Alekseiç’in iradesi sürekli olarak eylemle çelişir. Birçok şeyin hayalini kurarken eylemsizliğe saplanıp kalır. Aşkı yüce bir duygu olarak görüp hayal dünyasında büyütse de bunu gerçekliğe dökemez. 19. yüzyıl başlarındaki Rus soylu yaşamının doğurduğu “gereksiz insan”ların bir örneğinin canlandırıldığı söz konusu metin aynı zamanda, İvan Turgenyev’in Rudin’inin önceli olarak da görülür...
(Tanıtım Bülteninden)
Yazar: 
İvan İvanoviç Panayev
Çevirmen: 
Duygu İkisivri
Tahmini Okuma Süresi: 3 sa. 60 dk.Sayfa Sayısı: 141Basım Tarihi: Aralık 2017Yayınevi: Ayrıntı YayınlarıISBN: 9786053142362Ülke: TürkiyeDil: TürkçeFormat: Karton kapak
Kitap İstatistikleri
Kitabın okur profili
Kadın% 46.2
Erkek% 53.8
0-12 Yaş
13-17 Yaş
18-24 Yaş
25-34 Yaş
35-44 Yaş
45-54 Yaş
55-64 Yaş
65+ Yaş
Yazar Hakkında
İvan İvanoviç PanayevYazar · 1 kitap
15 Mart 1812 tarihinde Petersburg’ta soylu bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelir. 1830 yılında Petersburg Üniversitesi’ne bağlı Soylular yatılı okulundan mezun olduktan sonra birkaç yıl boyunca Devlet Hazinesi Dairesi’nde çalışır. Daha sonra Milli Eğitim Bakanlığı’na geçer. Edebiyata olan ilgisi gençlik yıllarından itibaren kendini gösterir. 1834 yılından itibaren birçok dergide şiir ve öyküleri yayımlanır. İlk düzyazı biçiminde olan Sosyete Kadınının Yatak Odası (Spalnya svetskoy jenşçinı, 1834), O Mutlu Olacak (Ona budet sçastliva, 1836), Bugün ve Yarın (Segodnya i zavtra, 1837) adlı yapıtlarında romantik bir tutumla sosyete toplumunu anlatır. Ancak 1830’lu yılların sonunda, Vissarion Grigoryeviç Belinski’nin (1811-1848) ve Anavatan Notları (Oteçestvennıye zapiski) dergisindeki diğer çalışma arkadaşlarının etkisiyle sanatsal yaratıcılığı değişime uğrar ve gerçekçiliğe yönelir. Zamanla söz konusu derginin öne çıkan yazarlarından biri haline gelir. Devlet Memurunun Kızı (Doç çinovnogo çeloveka, 1839) ve Deliriyum Tremens (Belaya goryaçka, 1844) gibi çalışmalarında, bu kez romantizme yönelik eleştirel yaklaşımını ortaya koyar. Mükemmel İnsan (Prekrasnıy çelovek, 1840); Peterburg’un Yermeli Fıkra Yazarı (Peterburgskiy felyetonist, 1841), Yaban Eşeği (Onagr, 1841), Hanımefendi (Barınya, 1841); Akteon (Akteon, 1842); Edebiyat Biti (Literaturnaya tlya, 1843); Muhallebi Çocuğu (Mamenkin sınok, 1845); Akrabalar (Rodstvenniki, 1847) gibi yapıtlarında yaşadığı dönemin gerçeklerini farklı bir bakış açısıyla, gerçekçi bir yaklaşımla betimlemeye çalışır. 1846 yılında, Nikolay Alekseyeviç Nekrasov’la (1821-1878) birlikte, Pyotr Aleksandroviç Pletnyov’dan (1792-1865) yaşamının sonuna kadar yayımcı ve redaktör olarak etkin bir biçimde çalışacağı, Çağdaş (Sovremennik) dergisini devralır. Züppeler Üzerine Tecrübe (Opıt o hlişçah, 1857), Rus Milyonerin Torunu (Vnuk russkaya millionera, 1858) gibi düzyazı yapıtlarını, yermeli fıkralarını ve yorumlarını yayımlar. Yaşamının son yıllarına damgasını vuracak olan Edebi Anılar (Literaturnıye vospominaniya, 1861) adlı çalışmasına başlar; ancak tamamlayamadan 18 Şubat 1862 tarihinde Petersburg’ta ölür.
