Arastanın Son Çırağı.
Ali Ayçil'den "Ceviz Sandıklar ve Para Kasaları" ve "Naz Bitti"den sonra okuduğum 3. kitap.
Arastanın Son Çırağı; toplamda 25 şiirin yer aldığı Kuru Kök ve Taş Sızlanmaları adlı iki bölümden ve 55 sayfadan oluşan çok ince bir kitap...
Ali Ayçil, denemelerini sevdiğim müstesna isimlerden biri... Naz Bitti ile şiirlerini tanımaya başladığım şairin Arastanın Son Çırağı ile devam etmem yerinde bir tercih olmuş.
Yine seçkin kelimelerle inşa edilmiş, yoğun anlamlı şiirler vasıtasıyla okuru düşünmeye sevk eden Ayçil, bilindik temaları bilinmedik şekillerde işaretleyerek okura bir şiir ziyafeti sunuyor.
Kitaptan bazı alıntılar;
"Çekilsin ardımsıra sürgüsü dış kapının
zaten köklerim ayrık incinmez ayrılıktan" (s. 11).
"çocukluğunun masal küresinden sökülmüş
ülkelerini bir bir geçir madeni ipten
ve bu afyonlu çağın mabedinde tesbih çek
güle ve aşka veda
güle ve aşka veda
güle ve aşka veda" (s. 18).
"Yüreğinin sadağında bir tek okun kaldı" (s. 44).
Şiir seviyorsanız mutlaka okuyun.
