Arthur Schopenhauer’un beni fazlaca şaşırtan kitabı. Kadınların ruhuna ve doğasına yönelik çıkarımlar bekliyordum fakat okuduklarım daha farklı oldu.
Ona göre kadın erkeğe itaat etmek için yaratılmış ve onlar borçlarını doğum sancısıyla, çocuk bakıp büyütmek ve erkeğe itaat ile öderler. Kadınlar zihin bakımından dar görüşlü akli melekeleri zayıf yaratıklar. Kadınlar bedensel olarak erkeklerden aşağıdır. Kadınlar her zaman çocuksu, uçarı ve dar görüşlüdür.
Doğa kadınlara kendilerini korumaları ve savunmaları için ikiyüzlülük yahut riyakarlık yeteneği vermiştir. Dolayısıyla ikiyüzlülük ve riyakarlık onlarda doğuştandır. Diğer taraftan kadınlar dürüstlük, adalet, metanet, vicdanla ilgili konularda erkeklerden daha aşağıdadır. Dolayısıyla iki yüzlülük ve riyakarlık kadınlarda doğuştandır.
Arthur’a göre aşk vardır fakat bu tamamen yaşama iradesi ve cinsel içgüdü ile alakalı. Ne kadar büyük olursa olsun her aşk bütünüyle cinsiyet içgüdüsü ile ilgilidir. Aşkın nihai amacı gelecek neslin oluşturulması işi, üremedir.
Kadınları bu kadar kadınları yermesini, aşağılamasını ve hor görmesini beklemiyordum açıkçası. Görüşlerinin çoğuna katılmasam da dönemin şartlarını, toplumsal yaklaşımları, yazarın psikolojik durumunu, kadınlarla ilişkilerinde geçirdiği travmaları göz ardı etmememiz gerekir.
Kitapla kalın, keyifli ve feyzli okumalar…
Aşkın Metafiziği