~~Dostum! Canım benim! Gülmüyorum, bu böyle; seni artık her halinle gördüm ben. Çünkü sen mutluysan, herkesi bir anda mutlu kılmak istiyorsun. Tek başına mutlu olmak sana göre hastalıklı, ağır bir şey! Çünkü sen var gücünle bu mutluluğa layık olmak istiyorsun ve vicdanını temizlemek için fedakarlık yaparsın!~~
Acaba bu düşüncedeki bir insan için asla mutlu olamaz mı demeliyiz, yoksa gerçekten (maskesiz) mutlu olabilecek bir insan varsa o da bu insandır mı demeliyiz ?
Çünkü mutluluğu için başka insanların mutluluğunu gözden çıkarabilen insan, gerçekten mutlu mudur?