Gerçeklik kırılgandır. Hafızamız ise sahip olmadığımız hayatları bize geri verir.
Madrid sokaklarında küçük bir kitapçı dükkanı. İspanya İç Savaşı’nın yıkıcı etkileriyle savrulmuş, geçmişin gölgesinde yaşayan Lola ve Matías için bu kitapçı dükkânı, bir zamanlar hayatın onlara ait olduğunu gösteren ve yaşama bağlılıklarını koruyan en önemli araçtır. Geçmişin soldurduğu anılara tutunan Lola, kitapları kendi yaşam amacına dönüştürmüş olan Alice ile tanışır. Bu gizemli kadın gizlice dükkândaki raflara eski kitaplar bırakmaktadır. Birlikte kitap okumaya başlayan biri genç diğeri yaşlı bu iki kadın aracılığıyla yirminci yüzyılın başlarına ve İngiltere’ye doğru gideriz. Onlar Lepiska Saçlı Kız’ı okurken biz de kitabın birleştirdiği yaşamlara tanık oluruz.
Pek çok ödülü olan Izaguirre, Bir Zamanlar Hayat Bizimdi’de hikâye içinde hikâye anlatıyor. Gerçekliğin kırılganlığına, savaşların yıkıcılığına karşı insana dair beslenen umuda, insanın yaşlansa da hâlâ sevgiye ihtiyaç duymasına, kısacası naif bir şekilde hayatın bizim olduğu zamanlara dem vuruyor. Bir Zamanlar Hayat Bizimdi, aynı zamanda kitaplara ve edebiyata da bir övgü niteliği taşıyor ve kaçılacak hikâyelerden içine sığınılacak hikâyelere götürüyor bizi.
Bir Zamanlar Hayat Bizimdi, kitap kokusu, düşler ve hikâyeler içinde geçen masalsı bir anlatı.
