Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Bulantı
Jean-Paul SartreBulantı Yorumları ve İncelemeleri
Bulantı yorumları ve incelemelerini, Bulantı kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Bulantı puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
7.910 üzerinden
Sizlere Sartre gibi bugün yeni bir şey yok deyip sayfalarca bu kitapla ilgili olmayan şeyleri anlatabilirim. Sonuçta yalnızım ama yapayalnız değilim. Bu incelemeyi okuyacak insanları da düşünüyorum. :)
Ama elimden geldiğince kısa yazmaya çalışacağım yine de. Yalnızlığın felsefesinin yapıldığı kitap, diyerek başlamak istiyorum. Neredeyse bütün
260 syf.
9/10 puan verdi
"Yalnızdım; ama bir kentte yürüyen ordu gibiydim..."
Varoluşsal sancılarının içinde yaşadığı çaresiz savaşları mükemmel bir şekilde kaleme almış yazar. Aslında tüm savaşlarını, yenilgilerini, beyninin içinde kaleme almış teker teker. Okurken sanki psikolojik nevroz geçiren bir adamın sanrılarından alıntılar görüyoruz. Yaşadığı her acı ve her duygu bazen uzun bazen kısa süren yanılsamalar gibi. Varoluşun, varolabilme duygusunun içinden geçerken ve aynı zamanda var olmanın getirdiği acılarla boğuşurken,
yalnızlığını da kucaklamayı öğrenebilmeli belki de insan.
Biliyorum. Bana tutku verecek herhangi bir şeye ya da kimseye artık rastlamayacağımı biliyorum. Birisini sevmeye kalkışmak, önemli bir işe girişmek gibidir, bilirsin. Enerji, kendini veriş, körlük ister. Hatta başlangıçta bir uçurumun üzerinden sıçramanın gerektiği bir an vardır. Düşünmeye kalkarsa atlayamaz insan. Bundan böyle artık bu gerekli sıçrayışı yapmayacağımı biliyorum.
Var olmaktan tiksinmekten yorgun.
Zihindeki kelime kargaşasını yazıya dökmeye çalışılan bir yalnızlık temalı felsefi kitap. Kendi açımdan söylemek gerekirse tahminimce bir aylık süre zarfında bir çoğu yazarın iç dünyasındaki düşüncelerle bezenmiş kitapta kendimi 2 yıldır sıkışmış, anda kaldığımı hissettim. Kitabı okurken keyfim yerindeydi. Çünkü kendi düşüncelerim olduğunu düşündüğüm düşünceler yazıya dökülmüş olarak önüme geldi.
İçerdiği düşünceleri kendi içinde ölçüp tatmayan veyahut aynı fikirde olmayan çok az insan vardır diye umuyorum. Yoksa benim gözümde o küçük bir kısım kitabın vermek istediğini almamıştır.
Kim fırlattı ulan bu dünyaya bizi!
VAROLUŞÇULUK VE BULANTI ÜZERİNE YAZILMIŞ BİRKAÇ MAKALE DERLEMESİ AYRICA BENİM BİRİCİK BULANTIM
(sonuna kadar okuyana sürpriz var)
Kısıtlı zamanım yüzünden usta yazarların(:D) yaptığı gibi ucuz metinlerarasılık numaralarından birinin yapıp kendi incelemelerimden bazı kısımları buraya da ekleyeceğim. Postmodernita bunu gerektirir çünkü. Bir çünkü
Ben de Satre gibi sayfalarca kitapla bir ilgisi olmayan tonlarca şey yazarak bu incelemeyi yapardım ama okuyacak olanlara haksızlık olur bu..
Yalnızlığın felsefesinin yapıldığı bu kitabı okumayı düşünüyorsanız eğer şunu belirtmeliyim ki kitabın özüne inebilmeniz, ruhunuzu anlamsız, absürt nevrotik ve hastalıklı devinimlerin varlığını yutmaya ya da kusmaya hazır hissettiğinizde olacaktır. Mesela ben kitabın ana karakterinin yer yer bir ruh hastası olduğuna, diğer bir yandan da aslında bizlerin düşüncelerinin bu karaktere çokta uzak olmadığına kanaat getirdim. Kitap olay örgüsünden ziyade düşünceler üzerine yazılmış.. Varoluşun kaygısını sonuna kadar hissedebileceğinizden emin olabilirsiniz öyle ki kitabı okurken bir çok kez Chopin in ölüm marşı nı açmışlığım var.. Yine de keyifli okumalar..
Varolu...
Nihilizm felsefesinden sonra Sartre ile varoluşu tanıdım. Konu ve anlatım olarak ağır bir dili olsa da verilen mesaj anlaşılıyor. Günce ile başlayan kitabın karakteri bir bulantı içerisinde ve hiç olduğunu, sadece bir görüntü olduğunu düşünmekte. Varoluş ile tanışan karakter bu kısımda nihilizmi yıkıp varoluş felsefesinin temellerini atıyor. Sartre en başta nihilizme yakın olan karakterin düşündüğünü, düşünmek istemediğini ama yinede düşünmek istemediğini düşündüğünü belirtiyor ve "Düşündüğüm ile varoluşmaktayım" diye belirtiyor. Hiçliği düşünenler içinde yine bu düşünce kapsamında varoluşmakta olduğunu savunuyor Sartre. Hiçbir şeyin var olmadığını düşünenler içinde şu cevabı vermekte "Düşünmek istemiyorum artık; var olmak istemediğimi düşündüğüm için varım". Varlığı savunan Sartre hiçliğe karşı ağır, yıkıcı cevaplar vermekte ve kitap yazan diğer nihilizm felsefesi yazarlarına cevap olarak bir bölümünde artık var olmasam bile yarattığım karakter(kitap) üzerinde ki düşünceler ile varoluşuyorum demekte. Ayrıca kitaptaki karakter sanat ile ilk kez mutlu olmakta ve sanat ile kitabın sonunda da mutlu ve yeni karaktere sahip olmakta. Yine bulantı içerisine gireceğini bilmekte ve bu bulantı ile kendini tekrar hiçliğe sürüklemek yerine bu bulantıyı kabul edip onunla varoluşarak yaşamayı hayatının felsefesi haline getiriyor. Eşyaların varoluşundan dahi rahatsız olan karakterin hayatındaki 180 derecelik değişimi tam olarak. Bulantıyı en iyi şekilde hissetmek için öncesinde nihilizme dair kitaplar ile tanışıp sonrasında Sartre'yi okuyun, evet her şey bulandı...
BULANTI
Hani çok gitmek ve gezmek istediğiniz bir yer olur ve siz oraya giden otobüsü kaçırır veya içinde yer bulamazsınız, ardından içinizi kaplayan derin bir hüzün sizi ele geçirir ya işte ben tam olarak okumak istediğim ve sıraya koyduğum her kitap için böyle hissediyorum. Sanki bir şeyler kaçırıyormuşum gibi... Gezmek istediğim o kadar kitap var ki sabırsızlığımın beni bitap düşürme ihtimalinden huzursuzlanıyorum.
Bugün ise rafımdan bir kitap daha çıkardım ve başladım. Biraz bilgi vermek isterim.
Jean Paul Sartre varoluşçu felsefisiyle karşımıza çıkar.
Absürt (saçma) kavramı o dönem varoluşçularının birinci derecede önemli bir kavramıdır. Bunun en güzel örneklerinden biri Samuel Beckett'in "Waiting For Godot ( Godot' u Beklerken )" tiyatro kitabıdır . Okurken hiçbir şey hissetmemiş öylece okumuştum (Vizeler ve finaller arası ne manaysa bir yandan merak edip aradan çıkarmaya çalışıp 1 saat boyunca mescitte okuduğum kitap. Hiçbir zaman unutamam Mekan ,yer, amaç, okunan kitap önemli tabi! )
Esasında bu "absürt" kavramı içerisinde dünya boş ve anlamsızdır. Hiçbir şey anlamlı değil ve insan, hayat, toplum saçmadır. Evrensel bir saçmalıktır. Bunu düşünmek yorucu, hatta hayattan bezdiricidir. Yaşamın hep aynı biçimde sürüp gitmesi altında hayat yaşamaya değmez.
Sartre'nin bu felsefeyi bu kitapta somut bir biçimde sunmasını hep birlikte okuyalım.
Beğendim.
Sadece kendim için bu incelemeyi yazmak istedim. Öyle bir ruh halinde okuduğum kitap oldu ki unutmak istemiyorum. Bir karakter bu kadar ben olamaz...
Varoluşçu Bir Başyapıt
Jean-Paul Sartre'ın "Bulantı" adlı eseri, varoluşçuluk felsefesinin önemli bir temsilcisidir ve onun unutulmaz eserlerinden biridir. Bu roman, varoluşçu düşünceye ve bireyin varoluşsal krizine dair derinlemesine bir keşif sunar.
Romanın ana karakteri Antoine Roquentin, sıradan bir yaşamın içinde bulunan bir yabancıdır. Aniden yaşadığı tuhaf bir deneyim, onun varlığını sorgulamasına ve bu sorgulamayı büyük bir anlam krizine dönüştürmesine neden olur. Roquentin, varlığının anlamsızlığını ve dünyanın rastlantısallığını keşfeder. Bu düşünceler, okuyucuyu insanın kendi varlığına dair derinlemesine düşünmeye teşvik eder.
"Bulantı," varoluşçu felsefenin temel kavramlarını işler. İnsanın özgürlüğü, sorumluluğu ve yaşamın anlamı gibi konuları ele alır. Kitap, okuyucuya bireyin kendi yaşamını nasıl inşa ettiğini ve kaderini nasıl şekillendirdiğini düşündürür.
Sartre'ın dil kullanımı ve anlatımı oldukça yoğun ve etkileyicidir. Karakterlerin içsel düşünceleri ve monologları, okuyucunun Roquentin'in zihinsel çatışmalarını derinlemesine anlamasına yardımcı olur. Kitap, sık sık varoluşun çıplak gerçeği ile yüzleşmekten kaçınmaz ve bu yüzleşme, okuyucuda derin düşünce ve muhakeme gerektirir.
Sonuç olarak, Jean-Paul Sartre'ın "Bulantı" kitabı, varoluşçuluk felsefesinin ve bireyin varlıkla ilişkisini anlama çabasının güçlü bir örneğidir. Okuyucuyu düşünmeye ve sorgulamaya teşvik eden bu kitap, edebiyat dünyasının önemli eserlerinden biridir ve felsefi konulara ilgi duyan herkes için önerilir.
Bunalıma girmiş bir insan yaşamış olduğu acıları ancak bu kadar derinlemesine yaşayıp gösterebilirdi. Sartre'nin okumuş olduğum en tuhaf tuhaf eseri oldu. Ve bence bugüne kadar okumuş olduğum kitapları toplasan sadece bu kitabı kadar tanımazdım. Yazarı iyice tanımak isteyenlere baştan söylim bu kitabını okumadısanız kesinlikle okumalısınız onu
Anneannemin ölümünü bi nebze olsun unuturum acım diner diye başladım bu kitaba ama okuması çok zor olan bir kitap oldu benim için.
Ya içerisinde bulunduğum ruh halinden dolayı yada gerçekten kitabın çok zor olmasından dolayı..
Kitap asıl konuya girene kadar beni çok zorladı ama asıl konuya girince yani ''Varoluş/ Varoluşçuluk Karmaşası''o zaman biraz daha kolay okumaya başladım diyebilirim.
Bu varoluşun yükü altında ezilen aynı zamanda varoluşun saçmalığını düşünen ve bundan tiksinti duyan karakterimiz Antoine bir gün sahilde yürürken eline gelen çakıl taşını denize atmak ister ve o anda varoluş saçmalığını derin bir tiksinti, bulantıyla hissetmeye başlar. Taşı deniz'e atmadan eve gider ve bu durumu düşünür.
İlerleyen günlerde bu bulantı geçmeyip daha da şiddetlenince Antoine bu durumu derinlemesine düşünmeye başlar ve kitap bu şekilde devam eder.
Bulantı kitabını okurken gerçekten içimde bir bulantı, bir endişe hissettim. Ve bence yazarın okuyucuya vermek istediği tam olarak bu.
Ayrıca bulantı; yazarımızın anlattığı tek karakter Antoine üzerinden kendi iç dünyasını anlatıyor bence. (Yaptığım araştırmalar sonucu herkes bu kanıya varmış o yüzden bende bu ufak bilgiyi eklemek istedim.)
Ve bazı yerlerde ''aa bu benim düşünce tarzım'' dedim.
Okurken zorlanılsa da varoluşçuluğu dibine kadar hissedeceğiniz bir kitap.
Keyifli okumalar..
Var olmaktan bulantı duymak nasıl bir duygu acaba veya var olmaktan ziyade var olabilme isteği veya var mıyım acaba düşüncesi? Var olmakla ilgili herkes bir şeyler söylüyor. Düşünüyorum varım, yiyorum varım, vs vs.
Var olmak nedir bir kere? Ben olmak duygusu mu? Benim diyebilmek mi?
Hiçbirine cevap veremeyeceğim çünkü ben de bilmiyorum.
Başlarda
TEĞET
Kitap roman değil felsefi içeriklidir. Roman sevenler felsefeyi okurken biraz zorlanabilir çünkü özümsemek gerekiyor okurken. Sartre kendi var oluşunu ve kendi dışındaki varoluşu birbirine teğet bir çizgide anlatmaya çalışmış bu kitapta. Ben okurken keyif aldım. Her kitabın en beğendiğim cümle/leri benim için o kitabın kalbidir. Bu kitabın kalbi ise benim için şu alıntıda atıyor:
"Birisini sevmeye kalkışmak önemli bir işe girişmek gibidir, bilirsin. Enerji, cömertlik, körlük ister. Hatta başlangıçta bir uçurumun üzerinden sıçramanın gerektiği bir an vardır. Düşünmeye kalkarsa atlayamaz insan."