Geoethe’nin Faust’u yazarken etkilendiği bu tragedya, yazarın okuduğum ilk tragedyasıdır.
Bu eserde Faustus adında bir bilim adamının elindeki bilgilerle yetinmeyip, büyücülük yolunda ilerlemesi ve tanrının lütfundan ve merhametinden yavaş yavaş uzaklaşması konu edilir.
Bu büyücülük gücünü, ruhunu şeytana satarak kazanmıştır. Lucifer ile yaptıkları anlaşmada 24 yıl boyunca Mephistopheles’in efendisi olacak ve istekleri, şeytanlar ve cinler tarafından karşılanacaktır.
Bu anlaşma sayesinde Faustus yaşadığı bölgenin sınırlarını aşarak dünya tarafından bilinen ve saygı duyulan alimlerden biri kabul edilir. İmparatorların, kralların, soyluluk makamında en yükseklerde oturanların evlerine konuk edilir. Kimi zaman, geçmişte yaşamış tarihi karakterleri (Büyük İskender, Truvalı Helen vs) yanına çağırabilen Faustus yavaş yavaş bu gücün kölesi olmaktadır.
Pek çok kez tanrıdan merhamet dilenip bu anlaşmanın yükümlülüklerinden kurtulabileceği halde o bunu tercih etmez ve elindeki gücü son saatine kadar kullanmayı seçer. Bu açgözlülüğün sonucunda, Lucifer ile anlaştıkları süre sona erer ve Faustus sonsuza değin cehennemlik kalır.
Büyücülüğün popüler olduğu dönemlerde anlatılan bu halk masalı bilgiye ve mutluluğa ancak ve ancak tanrı inancıyla ulaşılabileceğini öğütler. Eserin başında cehennemden getirilen 7 günah karşısında kibirle bakan Faustus yavaş yavaş bu günahların öznesi olur.
