Gittikçe kendi güzelliğine daha fazla aşık oldu, kendi ruhunun yozlaşmasıyla gittikçe daha fazla ilgilendi." "Dorian Gray'in Portresi"ni ilk kez
okuduğumda sanırım on beş yaşlarında olmalıyım ve çok etkilendim. O kadar güzel bir şekilde yazılmış, o kadar renkli ve süslü bir dille yazılmış bir kitap vardı ki ve bana hissettiren, merak ettiren, hayatlarını ve kararlarını sorgulayan o üç harika karakter vardı!
"Dorian Gray'in Portresi"ni elime alana kadar Dorian kadar masum olduğumu söyleyebilirsin. Orada böyle kitapların olduğunu, ahlaki açıdan gri karakterlerin, yozlaşmış karakterlerin, gerçek insanlar gibi hissettiren ve davranışlarını sorgulamanıza neden olabilecek kitap karakterlerinin gerçekten var olduğunu bilmiyordum. Bu benim için tamamen yeni bir dünyaydı ve bundan tamamen büyülenmiştim.
Ben de bu kitabı okudum ve her cümlesinin tadını çıkardım, bilgeliğini yuttum ve sayfalarında kayboldum! Geçmişe dönüp baktığımda, Oscar Wilde'ın aslında bana sadece klasikleri sevdirmeyen, aynı zamanda kötü adamlara ve karmaşık karakterlere olan bitmeyen sevgimi ateşleyen ilk yazar olduğunu düşünüyorum. Ve bunun için her zaman minnettar olacağım!
