Kitabı Eylül ayında okumam güzel bir tesadüf oldu. Kitaba karşı hep bir ön yargım vardı. sıkılacağım, yarım kalır, bitirmem diye düşüne düşüne hiç okumaya yeltenmedim, ancak yıllardır Eylül'ü okumamakta direterek hata etmişim. Çok beğendim tasvirler de başka yorumlarda yazıldığı gibi bana hiç ağır gelmedi. İki insanın da ruh halleri o kadar güzel yansıtılmış ki, sanki o duygulara ben sahipmişim ben yaşıyormuşum gibi hissettim. Çünkü yazar bunu hissettirmiş.
Kadınlara asla güvenmediğinden, onların her zaman aldatıcı, yalancı olduğunu düşündüğü için evlenmeyi aklının ucuna getirmeyen Necip, hem akrabası hem de yakın arkadaşı olan Süreyya'nın eşi Suad'a aşık olur. Kadınlara asla itimat etmeyen birinin evli bir kadından duygularına karşılık beklemesi elbette çelişkili.Yapılan şeyin etik olduğunu savunduğumdan değil ama bir insan aşık olacağı kişiyi asla seçemez, bir şeyleri kendi eliyle yapar ama duygularını yönlendiremez. En azından bu kitapta bunu çok iyi görmüş oldum. Spoil vermiş olmamak için Suad'ın bu aşk karşısında nasıl bir tutum sergilediği konusuna değinmek istemiyorum.
Tek bir doğru veya tek bir yanlış yoktur hiç bir zaman. Belki de içinde bulunduğumuz durumun şartlarına göre doğrular veya yanlışlar da değişkenlik gösterir. Bu kitapta yaşananlar da bize bunu gösteriyor bence. Keşke bu kadar ertelemeseymişim bu kitabı. Ve hala okumayanlar varsa, kesinlikle öneririm.
