Bir yolcukla başlayan kitap, bir ailenin hurda bir komyonetle süren yolculuğuyla devam eder. Açlığı, sefaleti, ırkçılığı, umudu, ölümü, yaşamı, hayatın gerçeklerini görebilirsiniz Gazap Üzümleri'nde.
Açlığı iliklerime kadar işleyen bir roman oldu Gazap Üzümleri... Sabah sofrada burun kıvırdığım yiyecekler için affedersiniz köpekten beter durumlara düşerek çalışmak zorunda kalan ailelerin dram yüklü yaşamlarına konuk olduğum her satırda kendimden utandım. Realist bir yazar olan işçi yazarımız yaşadığı acıları, yokluğu o kadar gerçekçi anlatmış ki elini uzatsan Tom'u tutabilir, Rosasharn'n gözyaşlarını silebilir, açlıktan ölmek üzere olan çocuklara süt verebilirmişsin gibi geliyor insana.
Yuvayı kadın ayakta tutar, kadın kurar diye boşuna dememişler. Burda güçlü bir kadın profili çizilmiş ananın üzerinden. Kadının sabrı, kadının gücü, kadının umudu bitmedikçe aileyi kimse kıramaz, dağıtamaz. Ama kadın yıkıldı mı işte o zaman kötü sondan korkmak gerek... Ana işte bu dayanıklıktaydı bütün hikaye boyunca. Üzüldüğü, yıprandığı, ayakta duramaz olduğu anlarda bile aileyi dağılmaktan kurtardı.
Yazarın dili sade, anlaşılır; üslubu doğaldır. Kullandığı ayrıntılı ve gerçekçi betimlemeler sayesinde olayların geçtiği yeri ve olayların akışını bütün çıplaklığıyla gözlerimizin önüne serebiliyor. Yazara Nobel Edebiyat Ödülünü kazandıran Gazap Üzümleri, birçok yapının, birçok sistemin eleştirisi niteliğindedir.
Okurken duygulandığım, kimi yerinde okumaktan sıkıldığım güzel bir kitaptı. Tavsiye ederim...
